4 z 8Świerzb

Chorobę tę błędnie uznaje się za już niewystępującą. Dermatolodzy jednak co jakiś czas leczą ją u swoich pacjentów.
Świerzb wywołuje świerzbowiec ludzki. Pasożyt ten jest bardzo mały, należy do rodziny pajęczaków. Samica drąży w warstwie rogowej naskórka nory świerzbowcowe, w których składa jaja.

Po tygodniu choroba zaczyna objawiać się świądem o dużej intensywności (jest on szczególnie dokuczliwy po rozgrzaniu ciała). Na skórze pojawiają się grudki i pęcherzyki. Wbrew pozorom świerzbem można zarazić się nawet wówczas, gdy mieszka się w czystym domu i dba się o higienę osobistą.

Wystarczy siedzieć na tym samym siedzeniu w komunikacji publicznej lub w pociągu, co osoba zakażona. Leczenie świerzbu polega na stosowaniu miejscowych środków przeciwświerzbowcowych (tj. permetryna, benzoesan benzylu, preparaty siarki). Jeśli doszło do nadważenia bakteryjnego, konieczne jest przyjmowanie antybiotyku.