Egzoszekielet - ratunek dla dzieci z porażeniem mózgowym
Dziecięce porażenie mózgowe to choroba, która do tej pory nie idealnej definicji. Wszystko z uwagi na jej różnorodność, stopień nasilenia objawów jej towarzyszących, jak i współistniejących zaburzeń.
1. Dziecięce porażenie mózgowe - czym jest?
Próby definicji dziecięcego porażenia mózgowego sięgają połowy XIX w. Wtedy to angielski lekarz William John Little nazwał tę chorobę od swojego nazwiska, chorobą Little'a. Uważał on, że problemy wywołujące chorobę są wynikiem uszkodzeń mózgu, które powstają już w okresie okołoporodowym.
Jego definicja różniła się od tej, którą głosił znany psychoanalityk Zygmunt Freud. On zaś uważał, że przyczyną dziecięcego porażenia mózgowego są nieprawidłowości rozwojowe zachodzące już w łonie matki, wczesne uszkodzenia płodu, a także przedwczesny poród.
Współczesne badania potwierdzają definicję Freuda, jednak wciąż u wielu dzieci nie można odnaleźć wyraźnej przyczyny zachorowania na porażenie.
Objawy tej choroby są już widoczne w okresie noworodkowym. Można zaobserwować wtedy nadmierną wiotkość mięśni, trudność w połykaniu pokarmów, a także asymetrię ciała.
W późniejszym czasie dzieci takie mają problemy z przewracaniem się na boki, raczkowaniem, utrzymywaniem główki, czy wymawianiem pierwszych głosek. Od jakiegoś czasu technologia pomaga w przejściu przez dziecięce porażenie mózgowe.
2. Egzoszkielet - technologia w służbie medycyny
Znane wszystkim zbroje z filmów science fiction, żołnierze imperium z Gwiezdnych Wojen, kombinezon Iron Man'a, to nic innego jak egzoszkielet. To mocowane na zewnątrz ciała coś w rodzaju zewnętrznego szkieletu, powłoki, czy kombinezonu, który pomaga wzmocnić siłę mięśni chorego.
Dzięki nim dziecko może chociaż w jakimś stopniu poruszać się o własnych silach. Niedawno grupa fizjoterapeutów i inżynierów biomedycznych z Uniwersytetu w Oklahomie stworzyła prototyp egzoszkieletu, który ma pomagać dzieciom.
Jego zadaniem jest wspomaganie rozwoju umiejętności ruchowych kluczowych w wieku pomiędzy 2, a 8 miesiącem życia, które u dzieci chorych wykształcają się średnio w wieku 2 lat. Nowością w zbudowanym szkielecie jest nakładka na głowę składająca się z setek elektrod, które śledzą aktywność mózgu dziecka. Dzięki temu, zaprogramowany algorytm intuicyjnie odczytuje, kiedy dziecko chce wykonywać dany ruch.
Obecnie badania skuteczność egzoszkeiletu mają potrwać jeszcze pół roku, w których udział bierze 56 niemowlaków. Kiedy jego działanie okaże się pozytywne, Uniwersytety w Oklahomie nawiążę współpracę z innymi uczelniami, w celu wytwarzania takiego sprzętu do zaopatrywania szpitali, ośrodków rehabilitacyjnych, a także sprzedaży.
W ostatnim czasie także Hiszpański Komitet Badań Naukowych (Consejo Superior de Investigaciones Científicas, CSIC) przedstawił egzoszkielet dla dzieci, składający się z aluminium i tytanu, który ma pomagać dzieciom z rdzeniowym zanikiem mięśni.
