Błonica - przerażająca choroba dzieci
Błonica jest stosunkowo mało znaną infekcją. Większość osób słyszała o niej jedynie w kontekście szczepień, nie do końca wiedząc, na czym choroba właściwie polega i jakie są jej konsekwencje.
Błonica powoduje obrzęk i uszkodzenie tkanki gardła, mięśnia sercowego oraz nerwów. Bakteria wydziela truciznę, która zabija komórki mózgowe i uszkadza nerwy w całym ciele. Jak można zarazić się błonicą? Jakie są jej objawy i jak wygląda leczenie tej infekcji?
1. Symptomy błonicy
Błonica to choroba, która dotyka wyłącznie ludzi, dlatego nie sposób zarazić się nią od zwierząt domowych. Jest przenoszona z jednej osoby na drugą poprzez kontakt z wydzieliną z nosa, oczu lub śliną zakażonego.
Wiele wskazuje na to, że zarażenie błonicą następuje, gdy chora osoba gwałtownie kaszle i rozsiewa dookoła bakterie. Infekcja może być przenoszona również wtedy, gdy chory wyciera wydzielinę dłonią i dotyka nią innej osoby. W niektórych przypadkach błonica może powodować infekcje skóry lub oczu.
Wczesne objawy błonicy mogą zostać mylnie odebrane jako ostry ból gardła. U chorego pojawiają się: gorączka, uczucie zmęczenia, nudności, trudności z przełykaniem, ból gardła oraz obrzęk gruczołów. Z czasem stan ulega pogorszeniu.
Wówczas mają miejsce wymioty, dreszcze, wysoka gorączka, obrzęk szyi oraz trudności z oddychaniem. Obrzęk szyi wywołany błonicą stanowi zagrożenie dla życia chorego. Uszkodzona tkanka złuszczająca się w drogach oddechowych może całkowicie zablokować przepływ powietrza do płuc. W rezultacie chory zaczyna się dusić i może nastąpić zgon.
Około 5-10 proc. dzieci dotkniętych błonicą umiera. Nawet przeżycie nie gwarantuje powrotu do zdrowia, osoby po błonicy mają bowiem trwałe uszkodzenia serca i nerwów.
Trucizna wydzielana przez bakterię jest szczególnie groźna dla ludzi – powoduje straty w mózgu i nerwach, co prowadzi do napadów padaczkowych, które ciężko przerwać.
Niezwykle silne skurcze mięśni są spowodowane trucizną produkowaną przez bakterie błonicy. Substancja ta zaburza komunikację pomiędzy nerwami i mięśniami, co uniemożliwa rozluźnienie mięśni przez nerwy. W rezultacie znajdują się one w stałym stanie skurczu.
2. Leczenie błonicy
Jeszcze w latach 20. XX wieku błonica (zwana także dyfterytem) była jedną z głównych przyczyn śmerci u dzieci. W samych Stanach Zjednoczonych chorowało ponad 150 tys. osób rocznie - aż do czasu, gdy wynaleziono ****szczepionkę. Od wprowadzenia szczepionek stała się ona niezwykle rzadka w krajach rozwiniętych.
W mniej rozwiniętych częściach świata, gdzie szczepionki nie są łatwo dostępne, co pewien czas mają miejsce epidemie błonicy. Na szczęście obecnie leczenie tej groźnej infekcji jest nie tylko możliwe, ale i skuteczne.
Najważniejsze jest jednak odpowiednio wczesne podanie antybiotyków i antidotum. Opóźnienie w podaniu preparatów medycznych może doprowadzić do śmierci chorego mimo zastosowania leczenia.
Jeśli dziecko zarazi się błonicą musi być hospitalizowane na oddziale intensywnej opieki medycznej przez przynajmniej dwa tygodnie. Chorym podaje się leki dożylnie.
3. 3. Profilaktyka błonicy
Najskuteczniejszym i jedynym sposobem zapobiegania błonicy są szczepienia. W Polsce szczepienie przeciw błonicy jest obowiązkowe i podaje się je niemowlętom w drugim, trzecim i czwartym miesiącu życia. Jest to szczepienie potrójne tzw. Di-Te-Per - przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi.