Choroby neurologiczne a depresja
Depresja często współwystępuje z chorobami neurologicznymi. Wpływają one negatywnie na dotychczasowe życie chorego, a obniżony nastrój może przyczynić się do pogłębienia problemów emocjonalnych.
Depresja może być odpowiedzią na rozpoznanie u chorego objawów chorób neurologicznych (np. guzy, urazy, padaczka, infekcja, choroby degeneracyjne). O organicznych zaburzeniach nastroju mówi się, gdy można stwierdzić wyraźny związek czasowy pomiędzy chorobą somatyczną a problemami emocjonalnymi. Nie są one wówczas odpowiedzią na informację o chorobie i konieczności jej leczenia. W niektórych przypadkach depresja może wiązać się z przyjmowanymi lekami i terapią. Jest wówczas uznawana za jedno z działań niepożądanych.
Depresja osób starszych najczęściej związana jest z chorobą Alzheimera lub chorobą Parkinsona. W mózgu osoby powyżej 65. roku życia dochodzi do zmian, takich jak zmniejszenie liczby komórek nerwowych i pogorszenie ich funkcji. Spada ponadto ilość produkowanych przez komórki mózgowe neurotransmiterów, które są niezbędne do zachowania prawidłowej czynności układu nerwowego.
1. Objawy depresji a choroby neurologiczne
Podstawowe objawy depresji to m.in. brak źródeł satysfakcji, poczucie braku wartości, utrata szacunku do siebie, poczucie winy i bezsilności, skłonność do wpadania w gniew, złość, irytację, utrata motywacji, zniechęcenie, obniżony nastrój, smutek, negatywna lub nieadekwatna do rzeczywistości interpretacja doświadczeń i zdarzeń, myśli samobójcze, trudności w podejmowaniu decyzji, częste odwołania do przeszłości, skoncentrowanie się na swojej osobie, skłonność do generalizowania, * obsesyjne myśli.
2. Leczenie depresji
Leczenie depresji w przypadku chorób neurologicznych nie jest łatwe. Lekarz ma do wyboru mniejszy wachlarz leków, gdyż niektóre środki przeciwdepresyjne nie mogą być w takich przypadkach stosowane. Najczęściej psychiatra zaleca stosowanie inhibitorów wychwytu serotoniny lub inhibitorów wychwytu serotoniny i noradrenaliny. Pozytywne efekty przynosi również psychoterapia. Warto zauważyć, że współwystępowanie choroby ośrodkowego układu nerwowego i depresji jest trudniejsze w leczeniu i pogarsza rokowanie. Jakość życia chorego może być znacznie obniżona.
