Nietrzymanie moczu a wiek
Nietrzymanie moczu, nazywane również inkontynencją, jest problemem, z którym boryka się bardzo wiele osób. Według badań problem ten może dotoczyć nawet 15 proc. ludzi. Inkontynencja to niekontrolowany wypływ moczu. To krępujące i stresujące schorzenie może utrzymywać się przez wiele miesięcy, a nawet lat i w znaczący sposób wpływa na codzienne życie.
1. Czynniki ryzyka inkontynencji
Pewne grupy ludzi są bardziej narażone na wystąpienie u nich inkontynencji. Między innymi problem nietrzymania moczu w dużo większym stopniu dotyczy kobiet niż mężczyzn. Nie oznacza to jednak, że w przypadku mężczyzn on nie występuje.
Innymi czynnikami zwiększającymi ryzyko pojawienia się tego schorzenia są:
• wiek;
• wykonane wcześniej operacje układu moczowo-płciowego;
• choroba alkoholowa;
• zażywanie niektórych leków;
• urazy.
Bardzo często nietrzymanie moczu pojawia się w następstwie takich schorzeń jak:
• przerost gruczołu krokowego;
• udar mózgu;
• cukrzyca;
• choroby układu krążenia;
• kamica nerkowa;
• guzy systemu urogenitalnego;
• choroba Parkinsona;
• zaburzenia lękowe.
2. Rodzaje nietrzymania moczu
Inkontynencja może mieć różny charakter i występować z wielu przyczyn. Z tego powodu wyróżnia się kilka podtypów nietrzymania moczu. Jednym z częściej występujących rodzajów jest wysiłkowe nietrzymanie moczu. Rozpoznaje się je wtedy, gdy podczas wzrostu ciśnienia w jamie brzusznej, na przykład na skutek kaszlu lub kichania, dochodzi do niekontrolowanego wycieku moczu. Ten typ inkontynencji ma miejsce, gdy dochodzi do osłabienia pracy mięśnia zwieracza cewki. Może do tego dojść między innymi podczas zabiegu operacyjnego. Kolejnym rodzajem inkontynencji jest nietrzymanie moczu z parć naglących. Ten typ schorzenia objawia się niekontrolowanym wyciekiem moczu, któremu towarzyszy nagłe uczucie parcia na pęcherz. U niektórych osób może wystąpić mieszane nietrzymanie moczu, które stanowi połączenie objawów wcześniej wymienionych rodzajów inkontynencji.
Musisz to wiedzieć
Kolejnym podtypem jest nietrzymanie moczu z przepełnienia, do którego dochodzi w sytuacji zwężenia cewki moczowej. Z powodu zwężenia w pęcherzu moczowym gromadzi się w nim bardzo duża ilość moczu. W momencie przełamania przez ciśnienie oporu cewkowego niewielkie ilości moczu wyciekają. Ten rodzaj schorzenia występuje prawie wyłącznie u mężczyzn na skutek przerostu prostaty. Do nietrzymania moczu może dojść również z powodu nieprawidłowego działania układu nerwowego. W takiej sytuacji dochodzi do samoistnego opróżnienia pęcherza moczowego bez poprzedzającego go uczucia parcia.
3. Terapia nietrzymania moczu
W momencie wystąpienia pierwszych objawów nietrzymania moczu należy zgłosić się do urologa. Postawienie dokładnej diagnozy wymaga przeprowadzenia badania lekarskiego, zebrania wywiadu oraz przeprowadzenia niezbędnych badań. Terapia zawsze powinna być dostosowana do indywidualnego przypadku. Nie ma jednej uniwersalnej metody leczenia inkontynencji.
Metody leczenia inkontynencji należy podzielić na dwie podstawowe grupy: nieinwazyjne i inwazyjne. Leczenie nieinwazyjne może mieć formę farmakoterapii lub fizykoterapii. Może również stanowić połączenie obu tych form. Fizykoterapia składa się z ćwiczeń mięśni dna miednicy. Ćwiczenia te polegają między innymi na świadomym napinaniu mięśni odpowiedzialnych za kontrolowanie wydalania moczu. Trening taki należy wykonywać seriami kilkukrotnie w ciągu dnia. Fizjoterapia pozawala znacznie ograniczyć niekontrolowane wydalanie moczu lub całkowicie je wyeliminować. Niestety, metody nieinwazyjne mogą być wykorzystane tylko w niektórych przypadkach.
W wielu przypadkach zadowalające efekty może przynieść jedynie zabieg operacyjny. Zazwyczaj w przypadku nietrzymania moczu wykonuje się plastykę krocza bądź cewki moczowej. W przypadku mężczyzn częstym zabiegiem jest częściowe lub całkowite usunięcie gruczołu krokowego. W przypadku większości pacjentów leczenie przynosi zadowalające efekty.