Siedem najczęstszych pytań o autyzm
Temat autyzmu nagłaśniany jest po to, żeby świadomość społeczna tego zaburzenia wzrastała, a osoby z autyzmem mogły spotykać się z życzliwym traktowaniem na co dzień. Właśnie z tego powodu co roku, 2 kwietnia, obchodzony jest Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. Oto odpowiedzi na siedem najczęstszych pytań dotyczących tego zaburzenia.
1. Czy można wykryć autyzm u nienarodzonego dziecka?
Niemożliwe jest wykrycie autyzmu przed urodzeniem ani w pierwszych miesiącach życia. Nie ma testu medycznego, który pozwala na wykrycie autyzmu. Zaburzenie diagnozowane jest przez grupę specjalistów, na podstawie zachowania dziecka. Coraz więcej dzieci diagnozowanych jest bardzo wcześnie ok. 2 roku życia. Jest to dobra tendencja, ponieważ można bardzo wcześnie rozpocząć wspomaganie rozwoju dziecka.
2. Czy to prawda, że autyzm jest częstszy u chłopców? Dlaczego?
Tak, statystyki wskazują, że na jedną dziewczynkę przypada średnio czterech chłopców. Nie znamy dokładnej przyczyny tego faktu, istnieje kilka wyjaśnień, ale żadne nie jest jeszcze do końca potwierdzone. Rozpowszechnienie autyzmu wzrasta, obecnie mówi się o jednym na 68 dzieci w USA, jednym na 150 w Europie. Coraz większe rozpowszechnienie autyzmu może być spowodowane wzrostem świadomości istnienia tego zaburzenia, zarówno wśród rodziców jak i wśród lekarzy.
3. Czy osoby z autyzmem zawsze są bardzo zaburzone?
Niektóre osoby z autyzmem mają ciężkie zaburzenia i potrzebują wiele pomocy w codziennym życiu, inne osoby są samodzielnymi uczniami, pracownikami, rodzicami. Każda osoba z autyzmem ma inne nasilenie zaburzeń, dlatego mówimy o spektrum zaburzeń autystycznych.
4. Czy dorośli też mogą mieć autyzm?
Autyzm ma się przez całe życie, zarówno w dzieciństwie jak i w dorosłości. Autyzm nie jest chorobą, ale zaburzeniem rozwoju, co oznacza, że osoba z autyzmem rozwija się i uczy się świata w inny sposób.
5. Co robią dorośli z autyzmem? Czy dorosły z autyzmem może żyć samodzielnie?
Dorośli z autyzmem - to bardzo różnorodna grupa ludzi. Osoby, które są na tzw. wysokofunkcjonującym krańcu spektrum (zespół Aspergera wiąże się z lżejszym natężeniem cech autyzmu) prowadzą niezależne życie, zakładają rodziny. Bardzo często są wspaniałymi specjalistami w zawodzie, który jest zgodny z ich zainteresowaniami i predyspozycjami. Istnieje też duża grupa dorosłych z silniejszymi objawami autyzmu, które mają większe trudności z uniezależnieniem się i pracą oraz dorośli z głębokimi zaburzeniami ze spektrum autyzmu, które wymagają stałej opieki innych.
6. Czy autyzm jest w jakimś stopniu dziedziczny?
Przyczyny autyzmu nie są znane, badane są różne grupy czynników ryzyka w tym też czynniki genetyczne. Wiadomo, że autyzm w pewnym stopniu wiąże się z dziedzicznością np. u bliźniąt jednojajowych dużo częściej obydwoje dzieci ma autyzm niż u bliźniąt dwujajowych. Dokładne mechanizmy nie są znane.
7. Jakie są metody leczenia autyzmu?
Od postawienia diagnozy prowadzi się bardzo intensywne programy terapii, które polegają na pracy z psychologiem, pedagogiem specjalnym i innymi specjalistami. Terapia pomaga dziecku rozwijać jego potencjał, nadrabiać zaległości (zwłaszcza w rozwoju społecznym i komunikacji) i uczyć się umiejętności kluczowych dla jego wieku.
Jeśli masz inne pytanie lub chcesz dowiedzieć się więcej - zapraszamy na stronę polskiautyzm.pl