Łuszczyca
Łuszczyca to przewlekła choroba skóry, która powoduje zwykle zgrubienie, zaczerwienienie oraz łuszczenie skóry. Objawy łuszczycy mogą różnić się w zależności od miejsca ich wystąpienia. Może pojawić się u osób w każdym wieku. Niekiedy choroba dotyka dzieci jeszcze przed ich urodzeniem, ale może wystąpić również u seniorów. W większości przypadków pierwsze objawy choroby mają miejsce u młodych ludzi oraz u osób po 50. roku życia. Niektórzy zmagają się z łuszczycą przez całe życie, przy czym postać choroby może być łagodna lub stosunkowo ciężka. Nie jest to choroba zakaźna. Z najnowszych danych wynika, że na łuszczycę cierpi od 1,5 do 5 proc. populacji. Najwięcej pacjentów jest krajach Europy północnej.
1. Przyczyny łuszczycy
Konkretna przyczyna łuszczycy nie jest do końca znana. Wiadomo jednak, że dużą rolę odgrywają czynniki genetyczne, zwłaszcza u osób, u których choroba pojawiła się wcześnie. Większość z nich ma w rodzinie osoby dotknięte łuszczycą. Do wystąpienia choroby przyczyniają się jednak także inne czynniki. W niektórych przypadkach łuszczyca pojawia się po przebyciu anginy. Również chirurgiczne nacięcia lub rany mogą przekształcić się w łuszczycę. Wiele leków może wywołać łuszczycę lub pogorszyć istniejące jej symptomy. Nawet stres może u niektórych osób doprowadzić do wystąpienia schorzenia. Mechanizmy tej zależności nie są jednak do końca znane. Badania wykazały, że u niektórych osób w stresujących okresach dochodzi do pogorszenia objawów łuszczycy, ale u części badanych mimo napięcia tego typu zmiany nie następują.
2. Symptomy łuszczycy
Najczęstsze objawy łuszczycy to grube, łuszczące się czerwone płytki na skórze. U chorych na łuszczycę komórki z zewnętrznej warstwy skóry rozmnażają się zbyt szybko, co powoduje zgrubienie skóry. Zgrubienie może być ledwie wyczuwalne lub osiągać nawet kilka milimetrów. Komórki skóry przylegają do siebie mocniej i na dłużej niż u zdrowego człowieka, dlatego następuje powstawanie łusek na skórze. Zmiany na skórze mogą być jasnoróżowe lub nawet krwistoczerwone. U chorych zamiast łusek mogą pojawić się niewielkie grudki. Mają one mniej niż 1 cm średnicy i mogą wystąpić pojedynczo na całej powierzchni skóry. Choroba może mieć również postać łuskowatej, jaskrawoczerwonej skóry na całym ciele.
U osób chorych na łuszczycę do skóry przedostają się białe krwinki, wywołując stan zapalny, zaczerwienienie, czasem pryszcze. Symptomy łuszczycy mogą pojawić się nie tylko na skórze, ale i na paznokciach oraz stawach. Objawy występują zwykle na skórze łokci, kolan, narządów płciowych, pępka oraz pośladków. W miejscach narażonych na działanie wilgoci, czyli pod pachami, pod biustem lub w pachwinach, łuski mogą być wilgotne i kleiste, a zmiany na skórze są zbliżone do objawów grzybicy.
3. Leczenie łuszczycy
Obecnie dostępnych jest wiele metod leczenia łuszczycy. Chorobę można zaatakować z zewnątrz za pomocą maści i innych środków do leczenia miejscowego, a także od wewnątrz dzięki tabletkom i zastrzykom. Maści na łuszczycę sprzedawane są zarówno bez recepty, jak i na receptę. Leki miejscowe mogą mieć postać kremów, maści, balsamów, olejków oraz pianek. Gdy ta metoda zawiedzie, stosuje się leczenie systemowe, które wpływa na całe ciało, a nie tylko miejsca dotknięte chorobą. Wykorzystuje się tabletki oraz zastrzyki. Dużą popularnością cieszy się również fototerapia, ale nie każdy chory może z niej skorzystać. W każdym przypadku występowania łuszczycy warto skonsultować się z dermatologiem.
Leczenie łuszczycy powinno być zindywidualizowane, a ustalenie skutecznego sposobu leczenia choroby następuje zwykle metodą prób i błędów. Często stosuje się połączenie kilku terapii w celu zoptymalizowania efektów leczenia.
U wielu pacjentów nieestetyczne zmiany skórne są przyczyną depresji - wymagają wtedy nie tylko leczenia dermatologicznego, ale również wsparcia psychologicznego.