Przyczyny nietrzymania moczu u kobiet
Znacznie więcej kobiet niż mężczyzn cierpi na nietrzymanie moczu. Może przybierać ono różną postać. Czasem ogranicza się do popuszczania kilku kropel moczu podczas wysiłku fizycznego lub kaszlu. Niekontrolowany wyciek moczu może być też poprzedzany niezwykle silną potrzebą oddawania moczu. Jest to bardzo krępująca dolegliwość i nieleczona może spowodować wycofanie się kobiety z życia towarzyskiego. Dlatego w przypadku pojawienia się nietrzymania moczu, warto zgłosić się do lekarza. Może on zaproponować specjalne ćwiczenia, które pomogą na opanowanie nietrzymania moczu. Może też przepisać tabletki na ten problem. Warto więc skorzystać z pomocy lekarskiej.
1. Jakie są przyczyny nietrzymania moczu?
Nietrzymanie moczu u kobiet jest bardzo powszechne – problem dotyka dwa razy więcej kobiet niż mężczyzn. Spowodowane jest to zwłaszcza budową anatomiczną, licznymi ciążami, a także jest wynikiem menopauzy. Za nietrzymanie moczu mogą odpowiadać także wady wrodzone, urazy neurologiczne, stwardnienie rozsiane. Także problemy wynikające z procesu starzenia są częstą przyczyną pojawienia się inkontynencji. Nietrzymanie moczu może dotknąć kobiety niezależnie od ich wieku.
Pojawia się ono najczęściej w przypadku wystąpienia problemów z mięśniami i nerwami, które kontrolują wstrzymywanie oraz wydalanie moczu. Podczas sikania następuje kurczenie się mięśni pęcherza, co powoduje, że mocz przepływa z niego do cewki moczowej. Jednocześnie mięśnie zwieracza, które otaczają cewkę moczową, zostają rozluźnione, co pozwala na to, że mocz wypływa z ciała. Nietrzymanie moczu może mieć miejsce wtedy, kiedy następuje nagłe kurczenie się mięśni pęcherza. Może nastąpić także, kiedy mięśnie zwieracza nie są na tyle silne, aby skutecznie powstrzymać wyciek moczu. W przypadku uszkodzenia mięśni pęcherza mocz może mieć mniejsze niż zwykle ciśnienie. Nietrzymanie moczu może być powiązane z otyłością. Można wyróżnić kulka rodzajów nietrzymania moczu u kobiet. Do najczęściej spotykanych należą:
• Wysiłkowe nietrzymanie moczu. Może być spowodowane wysiłkiem fizycznym, kaszlem, zmianą pozycji ciała.
• Nietrzymanie moczu z przepełnienia. Pojawia się, kiedy pęcherz jest przepełniony, a mięśnie zwieracza cewki moczowej zbyt słabe.
• Nietrzymanie moczu z parcia. Pojawia się najczęściej podczas snu. Charakterystyczne jest wyciekanie dużej ilości moczu i tym, że jest zupełnie nieoczekiwane.
• Funkcjonalne nietrzymanie moczu. Najczęściej powiązane jest z niepełnosprawnością fizyczną lub psychiczną, która uniemożliwia dotarcie na czas do toalety. Mocz oddawany jest nie w porę.
• Pęcherz nadreaktywny. Charakterystyczne w tym przypadku jest występowanie parć naglących oraz częstomoczu.
• Mieszane nietrzymanie moczu. Najczęściej jest to połączenie dwóch przyczyn, nietrzymania moczu z parcia, z wysiłkowym nietrzymaniem moczu.
• Tymczasowe nietrzymanie moczu. Może być związane z leczonymi aktualnie chorobami lub stosowanymi lekarstwami. Mija wraz z zakończeniem procesu leczenia.
2. Sposoby leczenia nietrzymania moczu u kobiet
Najważniejszym elementem terapii nietrzymania moczu u kobiet jest rozpoznanie przyczyny. Pozwala to na dobór odpowiedniej metody leczenia. W niektórych przypadkach wystarczające będą same ćwiczenia, wzmacniające odpowiednie mięśnie. Najczęściej są to ćwiczenia wzmacniające mięśnie Kegla. Jedną z najprostszych metod leczenia nietrzymania moczu jest tzw. podwójna mikcja, która polega na kontrolowaniu oddawania moczu. Dzięki temu można rzadziej chodzić do toalety.
Musisz to wiedzieć
Lekarz, po odpowiednim zdiagnozowaniu, może też przepisać tabletki na nietrzymanie moczu. Szczególnie, jeśli został zdiagnozowany pęcherz nadreaktywny. Lekarstwa na nietrzymanie moczu w tym przypadku blokują sygnały nerwowe, które są odpowiedzialne za powstawanie częstomoczu i inne objawy. Można też stosować tabletki, które rozluźniają mięśnie pęcherza, oraz tabletki, które zapobiegają skurczom mięśni pęcherza. Można także zastosować specjalne rożki dopochwowe, których zadaniem jest naciskanie na ścianę pochwy oraz cewkę. Obniża to ryzyko pojawienia się niekontrolowanego wycieku moczu. Czasem też stosuje się odpowiednie nastrzykiwanie oraz, jeśli inne metody zawiodą, leczenie operacyjne.