Sposoby na leczenie zaćmy

Zaćma to choroba oczu, na którą nie ma lekarstwa. Jedynym sposobem walki z nią jest poddanie się zabiegowi operacyjnemu. Oczywiście zanim lekarz okulista podejmie taką decyzję, musi wykonać szczegółowe badania potwierdzające poważne zmętnienia w soczewkach. Warto jednak zdawać sobie sprawę, że kwalifikacja do zabiegu występuje już w poważnych stanach, czyli takich, które znacząco wpływają na jakość widzenia.

1. Szczegółowe badania okulistyczne

Żadna diagnoza lekarska nie może być postawiona bez szczegółowych badań i dokładnej ich analizy. W przypadku chorób oczu specjalista ma za zadanie dokonać bardzo dokładnych badań. Zadaniem lekarza jest:

1. przeprowadzenie wnikliwego wywiadu lekarskiego,

2. dokonanie badania oczu w celu doprecyzowania, z jaką wadą zgłosił się pacjent,

3. przekazanie wszystkich niezbędnych informacji o sposobie dalszego leczenia w odniesieniu do postawionej diagnozy.

Kiedy lekarz stwierdzi, że u pacjenta występuje zaćma, która kwalifikuje się do zabiegu, to wybór pozostaje w woli chorego. Jedynie w dwóch rodzajach zaćmy – pęczniejącej oraz przejrzałej – poddanie się zabiegowi jest konieczne i należy wykonać go natychmiastowo.

Zobacz film: "Pomysły na wspólne, rodzinne spędzanie czasu"

2. Zabieg usunięcia zaćmy

Zmętniała soczewka wymaga usunięcia po to, by zaimplantować nową. Sposobów operacyjnego usunięcia zaćmy jest kilka. Wszystkie głównie opierają się na wykorzystaniu technik laserowych. Do sposobów usunięcia zmętniałej soczewki zalicza się:

1. usuwanie pozatorebkowe, czyli zmiana soczewki, lecz jej tylna część pozostaje nieruszona,

2. usuwanie pozatorebkowe metodą fakoemulsyfikacji, czyli usunięcie jądra soczewki przy wykorzystaniu ultradźwięków,

3. usuwanie wewnątrztorebkowe oparte na usunięciu całej soczewki z jej torebką włącznie,

4. usuwanie zaćmy wrodzonej bez technik laserowych; po indywidualnie minionym czasie istnieje czasami konieczność przecięcia laserem tylnej torebki soczewki

3. Wewnątrzgałkowe soczewki w leczeniu zaćmy

Dobór soczewek wewnątrzgałkowych jest dwojaki:

1. przedniokomorowy, czyli takich, które wszczepia się przed tęczówką. Używa się ich jedynie w sytuacjach awaryjnych, czyli gdy doszło np. do uszkodzenia torebki tylnej. Przedniokomorowe soczewki stosowane bywają także w sytuacjach, gdy konieczne jest wykonanie powtórnego zabiegu po wewnątrztorebkowym usunięciu zaćmy. Ten rodzaj soczewek uznaje się za mniej plastyczny w porównaniu do soczewek tylnokomorowych;

2. soczewki tylnokomorowe umieszczane są za tęczówką i są bardziej podatne na swobodne wszczepianie poprzez bardzo małe nacięcia. Zarówno przednio-, jak i tylnokomorowe soczewki składają się z implantu optycznego i stabilizującego. Różnią się jedynie rodzajem soczewki kontaktowej. W przypadku tylnych ma się do czynienia z miękkimi, a w przypadku przednich z soczewkami twardymi.

4. Zalecenia po operacji

Zabieg usunięcia zaćmy nie należy do długich. Po 2–3h pacjent może spokojnie powrócić do domu i przestrzegać zaleceń lekarza okulisty. Niezbędna jest konsultacja lekarska już dzień po operacji, by dokładnie sprawdzić refrakcję chorego. Do uzyskania zadowalającego efektu na poziomie -1D konieczne bywają wcześniejsze korekcje przy pomocy okularów, nierzadko tych dwuogniskowych. Na poziomie -1D okulary nie są potrzebne do swobodnego codziennego funkcjonowania. Już kilka dni po zabiegu pacjent może funkcjonować tak jak przed nim, z wykluczeniem wysiłku fizycznego.