Jak pomóc nerwicowcowi?
Dla osoby chorej na nerwicę codzienne życie może być przyczyną wielu dylematów. Zaburzenia lękowe oraz kłopoty fizjologiczne zmuszają niekiedy chorego do wycofania się. Zrozumienie i akceptacja osób z najbliższego otoczenia mają duże znaczenie dla szybszego powrotu do zdrowia.
1. Oznaki nerwicy
Jak rozpoznać nerwicę? Pamiętajmy o tym, że tylko specjalista może dokonać fachowej oceny. Szczególnie niepokojące są objawy fizjologiczne. Lekarz powinien skierować pacjenta na określone badania laboratoryjne. W ten sposób można wykluczyć inne choroby. Kłopoty psychologiczne są na tyle obciążające, że nie można ich ignorować. Do lamusa powoli odchodzi stereotyp piętnujący choroby psychiczne i wykluczający chorych z życia społecznego. W leczeniu niezwykle ważna jest motywacja i wspieranie osoby z zaburzeniem.
2. Człowiek a relacje międzyludzkie
Relacje międzyludzkie odgrywają ogromną rolę w życiu każdego z nas. Mawia się przecież, iż człowiek „jest zwierzęciem stadnym”. Potrzebujemy bliskości innych osób. Osamotnienie negatywnie wpływa na psychikę ludzką. Rozwój cywilizacyjny wykształcił w nas emocje, empatię, umiejętność tworzenia trwałych więzi międzyludzkich.
3. Wsparcie bliskich
Nerwica wpływa nie tylko na chorego, ale także na jego najbliższe otoczenie. To właśnie ono ma ogromny wpływ na to, jak człowiek odbiera własną chorobę. Czynnikiem, który jest w stanie zdziałać prawdziwe cuda, jest bliskość i akceptacja. Każdy z nas przecież potrzebuje wsparcia. W ten sposób umacniają się również powstałe już więzi. Jeżeli chory utajnia własne emocje, wówczas ta metoda nie stwarza dobrych warunków służących powrotowi do zdrowia. Wycofanie społeczne nigdy nie jest właściwym wyjściem.
4. Reagowanie bliskich na zachowania nerwicowe
Życie pod jednym dachem z osobą chorą na nerwicę może stwarzać wiele problemów w życiu codziennym. Niekiedy cała rodzina żyje w permanentnym stresie. Ignorowanie osoby schorowanej nie jest jednak dobrym rozwiązaniem. Przezwyciężenie wszelkich trudności jest możliwe tylko wtedy, gdy bliscy interesują się nienaturalnym zachowaniem osoby cierpiącej na zaburzenia nerwicowe.
5. Jak pomagać?
Pomoc osobie chorej na nerwicę to przede wszystkim wsparcie. Czasami trzeba jednak ukierunkować odpowiednie modele postępowania. Zdarza się, że nerwicowiec wcale nie chce podjąć się leczenia. Może to być spowodowane lękiem przed odtrąceniem. Bliscy powinni przede wszystkim zapoznać się, na czym polega konkretne schorzenie. Wówczas można wspólnie dążyć do poprawy stanu ogólnego. W jaki sposób można wspólnie przezwyciężyć problemy? Warto zachęcać chorego do aktywności fizycznej oraz ćwiczeń relaksacyjnych. Wspólne spędzanie czasu buduje prawdziwe poczucie więzi. Niekiedy uzewnętrzniają się objawy somatyczne. To tylko może pogłębić stres i napady lęku. Wspomaganie chorego to obopólne pokonywanie barier oraz dawanie poczucia bezpieczeństwa. Szczególnie rozmowy odgrywają w tym wszystkim ważną rolę. Rodzina również może skonsultować się z lekarzem prowadzącym, który udzieli fachowej informacji.
Zobacz także:
6. Wspieranie przyjaciół
Podczas nerwicy nie wolno wycofywać się z życia towarzyskiego. Kontakt w charakterze zabawy i miłego spędzania czasu stanowi podłoże do normalnego życia. W ten sposób można poprawić myślenie o samym sobie. Niestety, osoby z zaburzeniami nerwicowymi mogą mieć problemy z utrzymaniem poprawnych relacji z otoczeniem. Dlatego też wsparcie jest niezwykle ważnym oraz produktywnym procesem.
7. Gdy nerwicowiec nie chce pomocy...
Powiedzenie sobie: „tak jestem chora/y” jest niezwykle trudnym wyzwaniem. Bez tego nie ma szans na właściwe leczenie. Bardzo często zdarza się, że nawet przed sobą ukrywamy fakt potrzeby pomocy. Rodzina i najbliższe otoczenie powinni odpowiednio motywować chorego do podjęcia psychoterapii. Uświadomienie problemu to podstawa.