Jaskra – rodzaje
Jest to rodzaj choroby, który nieleczony lub późno zdiagnozowany może doprowadzić nawet do trwałej utraty wzroku. Najważniejszą przyczyną jaskry jest stały wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego. Jaskra ma kilka odmian, ale główny podział to: jaskra zamkniętego kąta i jaskra otwartego kąta.
1. Czym różni się jaskra kąta otwartego od jaskry kąta zamkniętego?
90 proc. diagnoz to jaskra kąta otwartego. Przyczyną tego rodzaju choroby jest blokada kanalików, których zadaniem jest odprowadzanie wydzieliny z oka. Przy zatkanych kanalikach automatycznie wzrasta ciśnienie wewnątrz gałki ocznej. Objawy rozwijają się powoli i w większości przypadków nie są uleczalne. Niestety, diagnoza w tym przypadku jest bardzo trudna, ponieważ choroba przez długi czas może przebiegać bezobjawowo. Inna nazwa dla tej jednostki chorobowej to jaskra przewlekła lub pierwotna.
Jaskra kąta zamkniętego jest diagnozowana w mniejszym procencie. Choroba polega na zwężeniu lub całkowitym zablokowaniu kąta przesączania. Przy tej chorobie objawy są bardzo wyraźne, a tempo jej rozwoju jest szybkie. Do charakterystycznych objawów zalicza się także: wymioty, bóle głowy, ból oczu. Dla tego typu jaskry charakterystyczne jest to, że najczęściej występuje w jednym oku. Inna nazwa tej choroby to jaskra ostra.
2. Jaskra z obniżonym ciśnieniem
Cechuje ją uszkodzenie nerwu optycznego. Nie jest znana przyczyna pojawiania się zmiany w gałce ocznej nawet bez nadciśnienia ocznego. Według specjalistów można jednak przypuszczać, jakie są przyczyny tego schorzenia. Są to:
• inne przypadki zachorowań w najbliższej rodzinie,
• choroby serca, np. nieprawidłowy jego rytm.
Jaskra jest diagnozowana przez badanie oftalmoskopem. Jest to aparat, który przykłada się bardzo blisko do oka, urządzenie emituje światło pozwalające ocenić kolor i kształt nerwu optycznego. Jeśli obserwowany nerw jest podwinięty lub ma inny odcień niż różowy sugerowany jest problem.
Innym badaniem jest ocena pola widzenia. Jest to badanie pozwalające wykryć utratę wzroku wynikającą z uszkodzenia nerwu optycznego. Zmiany mogą mieć postać tych małych w polu widzenia, które nie są możliwe do zauważenia przez pacjenta. Leczeniem stosowanym w tym przypadku jest najczęściej leczenie farmakologiczne, ale także zabieg laserowy lub chirurgiczny.
3. Jaskra typu wrodzonego
Jest to choroba najczęściej diagnozowana u niemowląt, u których jeszcze w wieku prenatalnym doszło do nieprawidłowego rozwoju kąta przesączania. Może to być schorzenie dziedziczne. Jakie są objawy jaskry wrodzonej? Nadmierne łzawienie, powiększone gałki oczne, światłowstręt, zamglenie rogówki. Jeżeli nie występują dodatkowe komplikacje, to najczęściej wystarczy zabieg chirurgiczny lub mikrooperacja. Stosowane jest także leczenie miejscowe, czyli np. krople do oczu, których zadaniem jest zwiększenie odpływu wydzieliny z oka, co skutkuje obniżeniem ciśnienia wewnątrz gałki ocznej.
4. Inne typy jaskry
• Jaskra wtórna może pojawić się na skutek innej choroby, np. cukrzycy lub urazu. Według lekarzy choroba uaktywnia się także pod wpływem niektórych leków. Są dwa rodzaje tej choroby: jaskra ciężka i łagodna.
• Jaskra barwnikowa pojawia się w wyniku przemieszczania się cząsteczek barwnikowych z tylnej części tęczówki, które przedostają się do płynu przejrzystego znajdującego się w środku oka. W przypadku tej jaskry ciśnienie wewnątrzgałkowe może rosnąć.
• Jaskra pourazowa następuje pod wpływem urazu, zaraz po nim lub kilka lat później.
• Wysiękowa forma jaskry – cechują ją niewłaściwie utworzone naczynia krwionośne ponad okiem i na tęczówce. Choroba jest najczęściej wynikiem innego schorzenia, np. cukrzycy.
Musisz to wiedzieć
• Zespół rogówki śródbłonka to bardzo rzadko diagnozowana choroba, która występuje najczęściej w jednym oku. Objawami tej choroby jest np. niewyraźne widzenie zaraz po przebudzeniu. W tym przypadku zabieg laserowy będzie nieskuteczny.