Kobiecy problem – nietrzymanie moczu

Nietrzymanie moczu, czyli inkontynencja, jest dolegliwością, na którą cierpi o wiele więcej kobiet niż mężczyzn. Problem ten dotyczy wielu pań, niestety większość z nich z powodu wstydu nie rozpoczyna leczenia. Jednym z rodzajów inkontynencji jest wysiłkowe nietrzymanie moczu. Objawem tej dolegliwości są niekontrolowane wycieki moczu podczas wysiłku fizycznego.

1. Przyczyny nietrzymania moczu

Panuje powszechna opinia, że wysiłkowe nietrzymanie moczu jest problemem, który dotyczy tylko starszych kobiet, jednak nie jest to zgodne z prawdą. Fakty są takie, że na to schorzenie cierpi około 1/3 Polek między 35. a 50. rokiem życia. Co więcej, u połowy z nich pierwsze niekontrolowane wycieki moczu mają miejsce jeszcze przed 30. rokiem życia.

Niestety, mimo że nietrzymanie moczu jest bardzo kłopotliwą i frustrującą dolegliwością znacznie utrudniającą codzienne funkcjonowanie, większość cierpiących na nią kobiet nie decyduje się na leczenie z powodu wstydu. Nawet kobiety decydujące się na terapię nie rozpoczynają jej w momencie wystąpienia pierwszych objawów, lecz dopiero wtedy, gdy są one bardzo nasilone. Jest to wielkim błędem, ponieważ wczesne rozpoczęcie leczenia przynosi dużo lepsze rezultaty i nie wymaga zastosowania terapii inwazyjnej.

Zobacz film: "Ciekawe gry i zabawy dla całej rodziny"

Wysiłkowe nietrzymanie moczu jest przejawem zaburzonej pracy cewki oraz pęcherza moczowego w wyniku osłabienia mięśni dna miednicy. Mięśnie te odpowiadają za prawidłowe ułożenie narządów wewnętrznych i niedomykania się zwieracza. Objawem tej dolegliwości są niekontrolowane wycieki moczu w momencie wzrostu ciśnienia w jamie brzusznej. Do takiej sytuacji dochodzi między innymi podczas dźwigania, kichania, kasłania, a w przypadku bardziej zaawansowanej choroby – nawet podczas chodzenia.

Pierwszymi symptomami rozwijającej się inkontynencji są częstomocz oraz nieustające uczucie parcia na pęcherz, a dopiero w późniejszym okresie popuszczanie niewielkich ilości moczu. Wysiłkowe nietrzymanie moczu może być efektem rozciągnięcia bądź uszkodzenia więzadeł oraz mięśni w trakcie porodu. Młode mamy zaraz po porodzie poświęcają całą uwagę nowo narodzonemu dziecku, jednocześnie lekceważąc pierwsze objawy nietrzymania moczu i sądząc, że same miną. Niestety, zazwyczaj po kilku miesiącach dolegliwości zamiast ustać, jeszcze bardziej się nasilają.
Inkontynencja bardzo często jest jednym z objawów przekwitania. Podczas menopauzy gwałtownie spada ilość żeńskich hormonów płciowych, co negatywnie wpływa na stan napięcia mięśni, również tych odpowiedzialnych za kontrolowanie pracy pęcherza moczowego i cewki moczowej. Większe ryzyko wystąpienia inkontynencji występuje u kobiet otyłych, pracujących fizycznie, zawodowo uprawiających sport oraz preferujących siedzący tryb życia. Nietrzymanie moczu może być również następstwem zakażenia układu moczowego, cukrzycy, zabiegu operacyjnego lub schorzenia neurologicznego.

2. Leczenie nietrzymania moczu

Diagnostyka w kierunku nietrzymania moczu nie należy do skomplikowanych – składa się ona z wywiadu lekarskiego oraz podstawowych badań diagnostycznych takich jak USG jamy brzusznej, analizy moczu z posiewem, badania krwi oraz badania czynnościowego dróg moczowych, tak zwanego badania urodynamicznego.

Sposobów leczenia nietrzymania moczu jest bardzo wiele. O ich wyborze decyduje lekarz specjalista na podstawie wcześniej przeprowadzonych badań i stopnia zaawansowania choroby. Najprostszą i najmniej inwazyjną formą terapii jest trening mięśni dna miednicy mający na celu ich wzmocnienie. Ćwiczenia te są stosunkowo proste i skuteczne, jednak wymagają dużej systematyczności. Aby uzyskać stały efekt, należy ćwiczyć kilka razy w ciągu dnia przez około trzy miesiące. Innym sposobem na wzmocnienie mięśni odpowiedzianych za kontrolę oddawania moczu jest umieszczenie w pochwie specjalnego ciężarka. Bardzo często w leczeniu inkontynencji wykorzystuje się również farmakoterapię. Rodzaj zlecanych leków jest uzależniony od przyczyny nietrzymania moczu. Na przykład w przypadku inkontynencji towarzyszącej menopauzie zalecana jest terapia hormonalna mająca wyrównać poziom estrogenów we krwi. Jedną z form leczenia nietrzymania moczu jest elektrostymulacja. Jej zadaniem jest pobudzenie i wzmocnienie mięśni krocza. Najbardziej inwazyjną terapią jest zabieg operacyjny, który ma przywrócić prawidłowe położenie narządu rodnego oraz cewki i pęcherza moczowego. Zabieg chirurgiczny jest stosowany w ostateczności, gdy inne formy terapii zawiodą.