Trwa ładowanie...

Wysiłkowe nietrzymanie moczu – przyczyny, objawy i leczenie

Avatar placeholder
04.03.2024 12:18
Do wysiłkowego nietrzymania moczu może dojść w trakcie biegania lub kichania.
Do wysiłkowego nietrzymania moczu może dojść w trakcie biegania lub kichania. (Adobe stock)

Wysiłkowe nietrzymanie moczu jest rodzajem nietrzymania moczu, o którym mówi się, gdy dochodzi do mimowolnego wycieku moczu podczas aktywności fizycznej, takiej jak kaszel, kichanie, śmiech lub ćwiczenia. Schorzenie dotyka ludzi w każdym wieku, niezależnie od płci, choć częściej występuje u kobiet. Jakie są jego przyczyny? Na czym polega leczenie?

spis treści

1. Co to jest wysiłkowe nietrzymanie moczu?

Wysiłkowe nietrzymanie moczu jest patologią, której istotą jest bezwiedne popuszczanie moczu pomimo braku uczucia parcia na mocz podczas podejmowania wysiłku fizycznego.

Objawy schorzenia mogą mieć różne stopnie nasilenia, pojawiają się w różnych sytuacjach: w czasie kichania, kasłania czy śmiechu, ale i podnoszenia ciężkiego przedmiotu, biegania czy skakania. Ma to związek z tym, że nieprawidłowość dotyczy czynności, podczas których następuje wzrost ciśnienia w jamie brzusznej, zwiększony nacisk na pęcherz moczowy i pozostałe struktury dna miednicy.

Zobacz film: "Jak zadbać o prawidłowe relacje z dzieckiem?"

Wyróżnia się trzy stopnie ciężkości wysiłkowego nietrzymania moczu. To:

  • stopień I – popuszczanie moczu wyłącznie podczas intensywnego i zazwyczaj długotrwałego wysiłku. To najłagodniejsza postać dolegliwości,
  • stopień II – popuszczanie moczu przy średnio intensywnym wysiłku,
  • stopień III – wyciekanie bezwiedne moczu także w pozycji leżącej. Oznacza to, że nawet niewielka zmiana ciśnienia w jamie brzusznej może doprowadzić do niekontrolowanej mikcji.

2. Przyczyny wysiłkowego nietrzymania moczu

Problem z nietrzymaniem moczu (inkontynencja), który może mieć charakter parć naglących, wysiłkowego nietrzymania moczu lub mieszany, dotyczy tak kobiet, jak i mężczyzn w różnym wieku (choć częściej dotyczy kobiet).

Najczęstszą przyczyną wysiłkowego nietrzymania moczu jest osłabienie mięśni dna miednicy mniejszej. Patologia manifestuje się, gdy mięśnie i tkanki podtrzymujące pęcherz i cewkę moczową są słabe lub uszkodzone, co powoduje niepożądane przesunięcie cewki moczowej.

Do osłabienia mięśni dna miednicy mniejszej przyczynia się wiele okoliczności życiowych, takich jak:

  • rozciągnięcie i osłabienie unerwiania dna miednicy mniejszej, na przykład po ciąży czy porodzie (ciężki poród drogami natury, duża ilość ciąż i porodów),
  • przebyta operacja w okolicy podbrzusza,
  • uszkodzenie mechanizmu zwieraczowego, urazy cewki moczowej, blizny,
  • niedobór estrogenów w okresie menopauzy,
  • przerost prostaty u mężczyzn,
  • zaparcia,
  • przewlekłe choroby płuc przebiegające z uporczywym kaszlem,
  • neuropatia cukrzycowa,
  • zespoły genetyczne, takie jak zespół Ehlersa-Danlosa, czynniki genetyczne związane z syntezą kolagenu,
  • siedzący tryb życia,
  • nieprawidłowo wykonywane, zwykle forsujące ćwiczenia, co przeciąża pęcherz i miednicę,
  • otyłość,
  • palenie papierosów,
  • udar mózgu.

3. Leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu

Jeśli chodzi o leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu, nie ma jednego schematu postępowania. By wybrać najlepsze rozwiązanie, warto skonsultować się z urologiem, ginekologiem lub urofizjoterapeutą. Wiele bowiem zależy od stopnia nasilenia problemu oraz zdrowia pacjentki czy pacjenta. Trzeba też pamiętać, że może to być stan tymczasowy lub przewlekły, co zależy od przyczyny.

Aby ustalić plan działania, specjalista zbiera wywiad, kluczowe jest także badanie ogólne moczu oraz posiew, badanie USG układu moczowego oraz badanie urodynamiczne, w tym profilometria cewkowa, opcjonalnie uretrocytoskopia.

Zachowawcze leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu obejmuje ćwiczenia mięśni dna miednicy (tzw. mięśni Kegla) oraz unikanie czynników, które zwiększają objawy schorzenia. Zaleca się więc przeciwdziałanie zaparciom, modyfikację treningów oraz ciężkiej pracy fizycznej, redukcję masy ciała (gdy problemem jest nadwaga czy otyłość) oraz ograniczenie bądź zaprzestanie spożycia kofeiny i alkoholu. Pomocna jest także fizykoterapia pomagająca przyśpieszyć regenerację tkanek miękkich i wspomagająca wzrost siły mięśni dna miednicy.

By poprawić samopoczucie i komfort codziennego funkcjonowania, warto wykorzystywać zabezpieczenia, czyli odpowiednie wyroby chłonne. To na przykład specjalistyczne podpaski, pieluchomajtki czy wkładki urologiczne dla kobiet i mężczyzn.

Dostępna jest także farmakoterapia (jest stosowana jedynie pomocniczo z uwagi na ograniczoną skuteczność). W niektórych przypadkach konieczne jest przeprowadzenie leczenia operacyjnego. Wykonuje się zabiegi metodą TVT, operacje metodą Burcha, operacje pętlowe metodą sling czy wstawienie sztucznego zwieracza.

Rekomendowane przez naszych ekspertów

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze