Nadczynność tarczycy u niemowląt
Tarczyca wytwarza hormon o nazwie tyroksyna, który wpływa na wszystkie układy w ciele człowieka, sygnalizując, w jakim tempie powinny pracować. Nadczynność tarczycy to stan, w którym tarczyca produkuje zbyt wiele tego białka. Choroba może wystąpić zarówno u dorosłych, jak i dzieci, nawet u niemowląt. Jakie są przyczyny nadczynności tarczycy u niemowląt? Jak wygląda leczenie tej choroby?
1. Przyczyny i objawy nadczynności tarczycy u niemowląt
Nadczynność tarczycy u noworodków jest zwykle spowodowana chorobą Gravesa - Basedova u matki. Autoimmunologiczne przeciwciała, które pobudzają tarczycę do wytwarzania nadmiaru tyroksyny przenikają przez łożysko i stymulują tarczycę płodu.
Przeciwciała te utrzymują się w organizmie dziecka przez zróżnicowaną długość czasu. Dopóki są obecne w ciele dziecka, powodują nadaktywność tarczycy. Choroba ta jest groźna dla niemowląt – prowadzi do śmierci 10-15% chorych noworodków. Do objawów nadczynności tarczycy u niemowląt należą problemy z karmieniem, drażliwość, wysokie ciśnienie krwi, wyłupiaste oczy oraz nietypowo mała głowa dziecka.
Ponadto u niemowlęcia mogą pojawić się wymioty, biegunka, wolne tempo przybierania na wadze, zwiększona częstotliwość akcji serca oraz nerwowość. Powiększona tarczyca może również przyczyniać się do problemów z oddychaniem u dzieci.
Symptomy te ustępują zwykle do szóstego miesiąca życia, ale długoterminowa nadczynność tarczycy może powodować dodatkowe komplikacje w miarę jak dziecko rośnie. Możliwe są problemy ze wzrostem. Jeśli nadczynność tarczycy ma wyjątkowo ciężką postać, może negatywnie wpłynąć na zdolności intelektualne dziecka.
Ponadto może pojawić się nadpobudliwośćoraz kraniosynostoza (wada wrodzona, która objawia się przedwczesnym zrośnięciem szwów czaszkowych).
U starszych dzieci mogą wystąpić takie same objawy nadczynności tarczycy jak u dorosłych: problemy z koncentracją, zmęczenie, nietolerancja wysokiej temperatury, zwiększony apetyt, nadmierne pocenie się, utrata wagi oraz wole.
2. Diagnoza i leczenie nadczynności tarczycy u niemowląt
Proste badanie krwi u noworodka pozwala szybko wykryć zaburzenia funkcjonowania tarczycy. Jeśli wyniki badania wskazują na problemy z tym gruczołem, przeprowadza się dodatkowe badania u pediatry endokrynologa.
Test wychwytu tarczycy pomaga ocenić pracę gruczołu tarczycy, a prześwietlenie wieku kości wykazuje ewentualny brak dojrzałości kości charakterystyczny dla niemowląt z zaburzeniami tarczycy. Test stymulacji TRH pozwala wykryć niski poziom hormonu TSH. Podwyższony poziom przeciwciał pobudzających tarczycę oraz hormonu tarczycy jest pomocny w diagnozie nadczynności tarczycy.
Leczenie nadczynności tarczycy polega na spowolnieniu wytwarzania hormonów przez tarczycę. Terapia jest zwykle konieczna tylko do czasu, aż przeciwciała matki znikną z krwiobiegu dziecka. U noworodków z tyreotoksykozą leczenie należy rozpocząć od PTU Propylotiouracyl (2,5–5 mg/kg mc. co 12 godzin) lub karbimazolu (250 µg/kg mc. trzy razy dziennie).
Terapia skojarzona z roztworami jodu wpływa na natychmiastową poprawę wyników badań biochemicznych poprzez zahamowanie syntezy hormonów tarczycy i zablokowanie ich uwalniania.