Badanie na wykrycie chorób wenerycznych
Choroby weneryczne to infekcje, które przenoszone są podczas stosunku seksualnego zarówno klasycznego, analnego, jak i oralnego. Schorzenia te zawsze wymagają leczenia. Jeśli kobieta zajdzie w ciążę, choroby weneryczne mogą być groźne dla dziecka. Dlatego przed rozpoczęciem starań o dziecko, kobieta powinna wykonać badania, które wykluczą obecność takich chorób jak kiła, rzeżączka, chlamydioza, a ostatnio także HIV.
1. Czym jest kiła?
Kiła wywoływana jest przez bakterię – krętka bladego. Aby sprawdzić, czy kobieta nie jest zarażona wystarczy przeprowadzić badanie krwi i sprawdzić odczyn Wassermana (dodatni potwierdza obecność zakażenia).
Badanie na tę chorobę weneryczną wykonuje się dwukrotnie – na początku i pod koniec ciąży. Pozwala to zapobiec kile wrodzonej, która wywołuje u dziecka nieuleczalne zmiany (kiła nabyta matki jest chorobą uleczalną i można ją leczyć nawet w czasie ciąży).
Zarazki kiły nie przenikają przez łożysko do 16 tygodnia ciąży, jednak później mogą doprowadzić do choroby dziecka i różnych powikłań. Około 25% zarażonych płodów umiera. Często zarażone dzieci przychodzą na świat przedwcześnie. Badania pokazują smutną statystykę – co trzeci noworodek urodzony w takich warunkach umiera wkrótce po urodzeniu. U ponad 40% dzieci występują kliniczne objawy kiły wrodzonej:
- nos siodełkowaty,
- zapalenie kostno-chrzęstne,
- plamki i grudki kiłowe,
- zajady,
- sapka,
- pęcherze kiłowe,
- marskość wątroby,
- osutka kiłowa,
- kilaki,
- zapalenie płuc i innych narządów,
- czaszka kwadratowa,zapalenie okostnej,zanik nerwu II,
- szablaste podudzia,
- blizny.
2. Objawy kiły
Symptomy choroby mogą ujawnić się również po jakimś czasie od urodzenia (siodełkowaty nos, głuchota, nieprawidłowości w uzębieniu). Jeśli choroba weneryczna jest wcześnie wykryta, jej leczenie jest proste i można zapobiec przykrym jej następstwom.
3. Objawy rzeżączki
Rzeżączka powodowana jest przez zarazek gonokoka, inaczej nazywanego dwoinkiem Neissera. Schorzenie to można wykryć podczas badania bezpośredniego i posiewu wydzieliny z dróg rodnych, a badanie krwi pozwala na wykrycie jeszcze utajonej postaci choroby, celem podjęcia wczesnej terapii i uniemożliwienia dalszych zakażeń.
Ta choroba weneryczna atakuje narządy wewnętrzne, a jeśli jest nieleczona, może doprowadzić do bezpłodności. Zmiany chorobowe rozwijają się w pochwie, szyjce macicy, pojawiają się upławy ropne i śluzowo-ropne. Dochodzi do stanu zapalnego pochwy. Srom jest najczęściej zaczerwieniony, bolesny i obrzmiały. Rzeżączka może przenieść się także na pęcherz moczowy i powodować uczucie silnego parcia na mocz i pieczenia podczas jego oddawania.
Gdy do rozwoju choroby dojdzie w czasie ciąży, jest ona niebezpieczna dla dziecka. Podczas porodu może się ono zarazić i utracić wzrok. Jeśli choroba jest rozpoznana, trzeba ją natychmiast leczyć.
4. Czym jest chlamydioza?
Chlamydiozę wywołuje bakteria Chlamydia trachomatis. W celu postawienia diagnozy oznacza się poziom immunoglobulin IgM i IgG we krwi, a także pobiera wymaz z narządów rodnych. Chlamydioza u większości chorych nie daje żadnych objawów – kobieta może nawet nie wiedzieć, że jest chora i nieświadomie narazić siebie i dziecko na niebezpieczeństwo. Choroba może powodować poważne choroby układu rozrodczego. Jeśli chlamydioza nie jest leczona, rozprzestrzenia się na macicę i jajowody i powoduje stan zapalny.
Konsekwencją tego mogą być nieodwracalne uszkodzenia jajowodów, macicy i innych tkanek, co może się skończyć bólami w obrębie miednicy, bezpłodnością i wystąpieniem ciąży pozamacicznej.
Chlamydioza u ciężarnej jest niebezpieczna, ponieważ może dojść do przedwczesnego pęknięcia pęcherza płodowego, przedwczesnego porodu lub hypotrofii płodu. Jeśli dziecko rodzi się poprzez poród naturalny, może zarazić się tą chorobą. Objawia się ona u noworodków najczęściej zapaleniem gałki ocznej, spojówek, płuc. Dzieci zarażonych matek mają też często niższą wagę urodzeniową.
5. Badania a ciąża
Aby uniknąć zarażeń tymi chorobami, aktywne seksualnie kobiety powinny zawsze używać prezerwatyw podczas stosunków. Jednakże należy pamiętać, że ani one, ani żaden inny środek nie stanowi 100% ochrony przed zakażeniem. Badania powinny być stałym elementem w planowaniu ciąży.