Leczenie różyczki
Leczenie różyczki jest leczeniem objawowym. Najczęściej choremu podaje się leki obniżające temperaturę ciała. Ewentualne zapobieganie zakażeniu wirusem różyczki stosuje się wobec kobiet ciężarnych. Jeśli przyszła mama była narażona na kontakt z wirusem, np. przebywała w otoczeniu zakażonej osoby, podaje się jej gamma-globulinę. Profilaktyka różyczki u kobiet w ciąży polega na szczepieniu. Zalecane jest szczepienie przeciwko różyczce wszystkich przyszłych mam, które nie były szczepione w dzieciństwie lub które nie przechodziły infekcji różyczkowej. Szczepionkę należy podać na kilka miesięcy przed planowaniem ciąży, z zaleceniem przynajmniej 3-miesięcznej skutecznej antykoncepcji po szczepieniu.
1. Choroba różyczka
Różyczka należy do powszechnie występujących chorób dziecięcych. Wirus różyczki rozprzestrzenia się drogą kropelkową, przez bezpośrednią styczność z osobą zakażoną.
Drobnoustroje chorobotwórcze wywołujące różyczkę nie przenoszą się za pośrednictwem przedmiotów. Zakażeniu różyczką ulegają przeważnie dzieci w wieku szkolnym. Okres wylęgania się choroby wynosi od dwóch do trzech tygodni.
Chory zaraża innych przez tydzień do wystąpienia wysypki na skórze i jeszcze przez cztery dni. Najwięcej zachorowań na różyczkę notuje się w okresie zimy i wczesną wiosną.
Pierwsze objawy różyczki to różowa wysypka skórna (początkowo za uszami i na szyi, a potem na całym ciele), niewielka gorączka i powiększenie węzłów chłonnych na szyi i potylicy.
Drobne plamki mają tendencje do zlewania się ze sobą, co daje wrażenie, że skóra jest zaczerwieniona, a nie pokryta wysypką. Powiększone węzły chłonne mogą być bolesne przy dotyku. Różyczka u dziecka zwykle nie jest groźna i przebiega łagodnie.
Po przebytej infekcji zyskuje się odporność na całe życie. Różyczka jest jednak niebezpieczna dla kobiet w ciąży, dlatego przed zajściem w ciążę kobietom zaleca się wykonanie testu na obecność wirusa różyczki.
2. Zapobieganie różyczce
Dzieci chore na różyczkę muszą być bezwzględnie izolowane od kobiet w ciąży. Przy podejrzeniu, że doszło do zetknięcia się z różyczką, kobieta ciężarna powinna jak najszybciej porozumieć się ze swoim lekarzem prowadzącym.
Różyczka jest zaraźliwa na siedem dni przed pojawieniem się wysypki skórnej i do piątego dnia po wystąpieniu zmian na skórze. Przebycie różyczki chroni przed zakażeniem lepiej niż szczepienie ochronne.
Ponieważ dzieci przechodzą różyczkę bardzo lekko, należy dążyć do ulegnięcia infekcji możliwie wcześnie, by w ten sposób uzyskać odporność na całe życie.
Różyczki u dzieci w zasadzie się nie leczy, ponieważ choroba ma lekki przebieg, a powikłania zdarzają się niezmiernie rzadko (zapalenie stawów, zapalenie mózgu). Czasami tylko podaje się leki przeciwgorączkowe, gdy maluch ma podwyższoną temperaturę ciała.
Jeśli istnieje podejrzenie różyczki u dziecka, należy do malucha wezwać lekarza. To lekarz musi postawić diagnozę. Jeśli podejrzenie się potwierdzi, dziecko przez kilka dni powinno zostać w domu. Przy zbijaniu gorączki mogą pomóc zimne okłady na czoło.
W profilaktyce różyczki ważne jest szczepienie (zwłaszcza dla dziewcząt, ponieważ różyczka jest groźna dla kobiet w pierwszych tygodniach ciąży). Różyczka w ciąży może powodować poronienie lub wady wrodzone u płodu, takie jak: głuchota, upośledzenie wzroku, wady serca, upośledzenie umysłowe.
Według kalendarza szczepień, szczepionkę przeciw różyczce podaje się wszystkim dzieciom w 13. miesiącu życia (potrójna szczepionka przeciw odrze, różyczce i śwince – tzw. szczepionka MMR).
Dawkę przypominającą szczepionki MMR dodatkowo otrzymują wszystkie dzieci w wieku 10-11 lat. Obowiązkowemu szczepieniu przeciwko różyczce poddaje się również wszystkie dziewczynki w wieku 12 lat, które nie były doszczepione dodatkową dawką w 10 roku życia.
