Cukrzyca typu 2 – przyczyny
Cukrzyca typu 2 występuje częściej niż cukrzyca typu 1. Dotyczy około 90–95 proc. przypadków. Organizm ludzki nie jest w stanie prawidłowo odpowiedzieć na insulinę. Pojawia się tak zwana insulinoodporność. Warto wiedzieć, że zadaniem insuliny jest zarządzanie gospodarką węglowodanową.
1. Skąd cukrzyca?
Istnieje kilka przypadków, które warunkują ryzyko zachorowania na cukrzycę. Po pierwsze, nasza trzustka może produkować zbyt małe ilości insuliny. Po drugie, narząd ten może też w ogóle zaprzestać produkowania tego hormonu. Po trzecie, występuje niekiedy, wspomniana powyżej, insulinoodporność.
W przypadku cukrzycy typu 2 chorzy sami produkują insulinę, tylko że w niewielkich ilościach. Komórki nie są w stanie czasami jej wykryć. Dlatego też hormon nie jest prawidłowo wykorzystywany. Wówczas dochodzi do nadmiernej kumulacji glukozy we krwi. Komórki bez obecności glukozy nie potrafią działać prawidłowo.
Do najważniejszych przyczyn zachorowań na cukrzycę typu 2 zaliczymy:
- otyłość – komórki są automatycznie mniej wrażliwe na insulinę, którą produkuje trzustka. To właśnie komórki tkanki tłuszczowej są w większym stopniu oporne na działanie insuliny. W takim przypadku glukoza nie może być zamieniona na energię;
- nadmierne spożywanie alkoholu –może być przyczyną zapalenia trzustki. Poprzez ten proces narząd produkuje mniejsze ilości insuliny;
- nałóg papierosowy –powoduje, że poziom cukru we krwi jest znacznie podniesiony. Tym sposobem może dojść do insulinoodporności. Ryzyko wystąpienia cukrzycy jest zatem zwielokrotnione;
- siedząca praca – brak ruchu wpływa na budowanie się tkanki tłuszczowej. Jeżeli regularnie ćwiczymy, sprawiamy, że nasz organizm efektywniej toleruje glukozę. Dodatkowo ruch kontroluje poziom cukru we krwi;
- genetyka – choroby genetyczne mogą mieć duży wpływ na ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2. Pewne mutacje genetyczne wpływają na regulację poziomu cukru we krwi.
To też warto wiedzieć
2. Poziomy rozwoju cukrzycy
W etapie pierwszym pojawia się insulinoodporność. Trzustka nadal produkuje hormon, jednak zostaje zaburzony mechanizm wchodzenia glukozy do komórek (po to, by wytworzyć energię). Stężenie glukozy we krwi rośnie. W drugim etapie pojawia się hiperglikemia poposiłkowa. Wytwarzanie przez trzustkę insuliny znacznie się obniża. Trzeci etap to już jawna cukrzyca prowadząca do wyczerpania beta komórek w trzustce. Może dojść nawet do całkowitego zaniechania produkcji insuliny.
3. Jak rozpoznać cukrzycę typu 2?
Warto pamiętać, że nie zawsze podwyższony poziom cukru we krwi oznacza cukrzycę. Początkowo występuje stan przedcukrzycowy objawiający się złą glikemią na czczo.
Może wystąpić również nieprawidłowa tolerancja glukozy. O cukrzycy świadczą następujące zależności:
- przypadkowy pomiar cukru wynosi ponad 200 mg/dl,
- glikemia na czczo wynosi 126 mg/dl – aby poznać konkretny, uwzględnia się dwa pomiary,
- glikemia po doustnym teście obciążenia glukozą wynosi ponad 200 mg/dl.