Czym jest depresja endogenna?

Istnieją różne oblicza depresji: poporodowa, sezonowa, egzogenna i endogenna. Mówi się również o dystymii (depresji przewlekłej).

Wiele osób z zaburzeniami emocjonalnymi zastanawia się, jak pokonać depresję. Czasem w sieci można znaleźć różnego rodzaju porady i podpowiedzi, jak postępować i jak sobie radzić w przypadku zaburzeń psychicznych. Niestety, doświadczenie pokazuje, że jedynie wsparcie specjalistów daje duże szanse na powrót do zdrowia i pełni sił. Warto pamiętać, że psycholog odpowiada za terapię, zaś psychiatra może zapisać pacjentowi odpowiednie leki przeciwdepresyjne.

1. Depresja endogenna

Określenia tego używa się w kontekście depresji przebiegającej z melancholią. Definiowana jest ona jako nieumiejętność cieszenia się, odczuwania radości i entuzjazmu. Depresja endogenna pochodzi z ciała, wynika zatem z zaburzeń biologicznych. Może być związana z zaburzeniami produkcji neuroprzekaźników, takich jak serotonina czy noradrenalina. Depresję endogenną leczy się środkami przeciwdepresyjnymi. Odnotowano również pozytywny wpływ elektrowstrząsów w terapii tego zaburzenia psychicznego.

2. Objawy depresji endogennej

Do najczęściej występujących symptomów depresji endogennej należą: melancholia, obniżenie nastroju, spłycenie afektywne, spowolnienie psychoruchowe, brak zainteresowania codziennymi sprawami, objawy somatyczne, np. ból głowy, nudności, zaparcia, problemy ze snem, zwłaszcza wczesne przebudzenia, poczucie winy, obniżony poziom koncentracji i problemy z pamięcią, lęk, poczucie porażki, nieracjonalne myślenie. Według statystyk aż 15 proc. chorych z depresją endogenną podejmuje próby samobójcze. Choroba ta przechodzi często w postać przewlekłą (dystymię). Depresja endogenna ma ciężki przebieg i powoduje wiele trudności i problemów w codziennym życiu pacjenta. Niezwykle ważne jest zatem odpowiednio szybkie podjęcie leczenia.