Dyschezja niemowlęca. Czym się różni od kolki jelitowej?

Dyschezja niemowlęca (jelitowa) to określenie zespołu objawów, które wskazują na zaburzenia czynnościowe układu pokarmowego. Poznajemy ją po nagłym, napadowym krzyku i płaczu dziecka występującym przed defekacją (oddaniem stolca).

Objawy te najczęściej mijają samoistnie po 3 - 4 tygodniach od pojawienia się. Choć są stresujące dla dziecka i rodziców, nie stanowią zagrożenia dla życia i zdrowia niemowlęcia.

Nie jest pewne, co wywołuje dyschezję u niemowląt, jednak najprawdopodobniej wynika ona z zaburzeń koordynacji mięśni brzucha - zaburzonego procesu zwiększania ciśnienia w jamie brzusznej z jednoczesnym brakiem rozluźnienia mięśni dna miednicy, co normalnie ułatwia wypróżnianie się.

W momencie ataku dziecko zaczyna się wysilać i prężyć, co trwa około 10 minut, po czym niemowlę bez problemu oddaje miękki, papkowaty stolec. Tuż po wypróżnieniu wszelkie dolegliwości ustępują.

Pomiędzy epizodami, a także w ich trakcie nie występują żadne inne zaburzenia i dolegliwości, dzieci są spokojne i nie mają żadnych problemów z brzuszkiem.

Jak wygląda typowy atak dyschezji niemowlęcej?

• dziecko jest niespokojne, napina się, krzyczy i płacze;
• twarz dziecka pod wpływem wysiłku staje się czerwona;
• mogą pojawić się gazy;
• niemowlę oddaje bez wysiłku stolec.

Dyschezję niemowlęcą od kolki jelitowej możemy z łatwością odróżnić, ponieważ:

• dyschezja trwa kilka lub kilkanaście minut, kolka zaś może doskwierać dziecku nawet przez kilka godzin;
• podczas ataku kolki maluch podkurcza nóżki, co nie występuje podczas epizodu dyschezji;
• atak dyschezji zazwyczaj kończy się oddaniem przez dziecko stolca, kolki niekoniecznie;
• wypróżnienie po epizodzie dyschezji przynosi dziecku ulgę, kolka jelitowa zaś wywołuje trudny do opanowania płacz i długotrwałą histerię.

Choć ataki dyschezji niemowlęcej nie trwają długo, są niezwykle uciążliwe dla dziecka. Rodzice, którzy mają świadomość, z jakim problemem mierzy się ich pociecha, powinni uzbroić się w cierpliwość.

Dyschezja zwykle mija samoistnie, bez konieczności podjęcia leczenia. Jeśli jednak chcemy dziecku ulżyć, możemy zastosować te metody, które stosujemy w czasie kolki jelitowej:

• noszenie na rękach,
• delikatny masaż brzuszka dziecka;
• ciepłe okłady z pieluszki lub termoforu;
• kangurowanie, przytulanie;
• "szumienie" (np. przy pomocy Misia - Szumisia).

Jeśli jednak ataki dyschezji staną się częstsze i dłuższe, a wraz z nimi pojawią się zaparcia, spadek masy ciała i problemy z karmieniem, warto udać się po poradę do pediatry.