Leki na cukrzycę stosowane doustnie
Część osób w procesie leczenia cukrzycy stosuje doustne lekarstwa przeciwcukrzycowe. Część natomiast stosuje zastrzyki z insuliną, które nie są ani wygodne, ani przyjemne. Dlaczego więc wszyscy nie mogą stosować doustnych lekarstw na cukrzycę? Co stoi na przeszkodzie? Przecież łatwiej jest połknąć jedną tabletkę, niż robić sobie zastrzyki.
Dlaczego niektórzy mogą stosować takie leki, a inni nie? Podobna sytuacja jest z miodem. Jedni twierdzą, że osoby cierpiące na cukrzycę nie powinny go spożywać. Inni uważają zupełnie inaczej. Miód a cukrzyca – jaka jest prawda?
1. Insulina w leczeniu cukrzycy
Jeśli pacjent nie ma własnej, nawet obniżonej produkcji insuliny, wszelkie grupy lekarstw przeciwcukrzycowych nie będą działały. Jeśli trzustka wydziela za mało insuliny lub nie produkuje jej wcale, medykamenty nie przyniosą efektów. Niezbędne będzie więc dostarczanie insuliny z zewnątrz. Z tego też powodu lekarstwa stosowane doustnie nie nadają się do leczenia cukrzycy typu 1. W przypadku tego typu choroby trzustka nie produkuje insuliny. Także w przypadku zaawansowanej cukrzycy typu 2 nie osiągnie się niczego, stosując lekarstwa doustne.
Dlatego takie leki mogą być stosowane tylko u tych pacjentów, u których cukrzyca typu 2 jest w początkowym stadium choroby. Trzustka produkuje co prawda mniej insuliny, ale ilość ta jest wystarczająca do prawidłowego działania organizmu. W takim przypadku rozpoczyna się terapię przy użyciu tabletek. Niestety, po kilku latach takiej kuracji niezbędne jest zaprzestanie przyjmowania przez pacjenta tabletek na rzecz zastrzyków, gdyż ilość insuliny wytwarzanej przez organizm jest niewystarczająca lub insulina nie jest wytwarzana.
Warto też wiedzieć, że zmieniły się ostatnio wytyczne dla osób zmagających się z cukrzycą obu typów. Okazało się, że chorzy mogą spożywać miód. Musi być to oczywiście produkt dobry gatunkowo, a jego dawka musi być odpowiednio dobrana. Wielu lekarzy uważa jednak inaczej, więc można powiedzieć, że na razie walka "miód a cukrzyca" nie jest w pełni rozstrzygnięta. Warto wiedzieć, że miód wpływa na poziom cukru we krwi w bardzo niewielkim stopniu.
2. Jakie są rodzaje leków przeciwcukrzycowych.
Można przedstawić cztery podstawowe rodzaje leków przeciwcukrzycowych. Pochodne sulfonylomocznika, które motywują trzustkę do zwiększonego wydzielania insuliny. Lekarstwa te stosuje się na początku choroby cukrzycowej. Wraz z jej rozwojem może nastąpić konieczność uzupełniania leczenia niewielkimi ilościami insuliny podawanej pacjentowi. Głównym powikłaniem występującym przy stosowaniu tej terapii jest hipoglikemia, czyli tak mocne zmobilizowanie trzustki do pracy, że poziom insuliny we krwi staje się zbyt wysoki.
Glinidy. Ich działanie polega na zwiększeniu wydzielania trzustkowego insuliny. Sprawiają, że trzustka wydziela małe ilości insuliny. Nadają się więc do kontrolowania glikemii występującej po posiłku. Kiedy pojawi się hipoglikemia, szybciej ustępuje dzięki temu, że glinidy działają natychmiast.
To też warto wiedzieć
Pochodne biguanidu. Działanie tych leków opiera się na zmianie czynności narządów, co prowadzi do zmniejszenia glikemii. Wpływają one na ograniczenie jelitowego wchłaniania glukozy. Wpływają też na hamowanie powstawania glukozy w wątrobie. Pojawia się też zwiększenie zużycia glukozy, gdyż tkanki stają się wrażliwsze na działanie insuliny. Lekarstwa te sprawiają, że organizm potrzebuje mniejszej ilości insuliny do prawidłowego funkcjonowania. W przypadku ich stosowania nie pojawia się hipoglikemia. Za to lekarstwa te mogą zaburzać motorykę przewodu pokarmowego. Odpowiadają za pojawienie się bólów brzucha, biegunki, nudności i wymiotów. Jednak ma to miejsce u niewielkiego procenta pacjentów. Ważne jest, że osoby ze schorzeniami nerek i wątroby nie powinny stosować tych lekarstw.
Glitazony są nowymi lekarstwami, które zwiększają insulinowrażliwość tkanek. Stosuje się je u pacjentów, u których zdiagnozowano cukrzycę typu 2 z insulinoodpornością i mających zwiększone stężenie insuliny we krwi. Podaje się je osobom z nadwagą i zaburzeniami metabolizmu lipidów. Lekarstwa te zmniejszają stężenie insuliny we krwi, a także mają wpływ na poprawę gospodarki tłuszczowej organizmu. Mogą być używane także razem z insuliną, gdyż wpływają na mniejszy poziom zapotrzebowania na nią. Inhibitory α-glukozydazy. Lekarstwa te sprawiają, że mniejsze jest wchłanianie cukrów z przewodu pokarmowego. Zmniejsza się glikemia pojawiająca się po posiłku oraz towarzyszący jej wyrzut insuliny. W wyniku stosowania tych lekarstw mogą pojawić się wzdęcia, nudności, bóle brzucha.
Pomimo że doustne lekarstwa na cukrzycę to wspaniała alternatywa dla zastrzyków z insuliną, trzeba pamiętać, że niestety nie mogą być one stosowane przez każdego chorego. Mają wiele ograniczeń i można je na razie stosować tylko w początkowych stadiach cukrzycy typu 2.