Najczęstsze choroby skóry

Kontaktowe zapalenie skóry (określane również jako wyprysk kontaktowy) jest miejscową reakcją skórną w następstwie bezpośredniego kontaktu z substancjami drażniącymi lub substancjami chemicznymi o małej masie cząsteczkowej.

Wyróżnia się:

• alergiczne kontaktowe zapalenie skóry (wiąże się z mechanizmami immunologicznymi);

• kontaktowe zapalenie skóry z podrażnienia (bez mechanizmu immunologicznego);

• zawodowe kontaktowe zapalenie skóry;

• fotolaergiczne lub fototoksyczne kontaktowe zapalenie skóry.

Najczęstszą przyczyną kontaktowego zapalenia skóry jest nikiel (używany przy wykończeniu odzieży: guziki, klamry, zamki). Uczulać mogą również poszczególne składniki kosmetyków. Duże znaczenie w przypadku określenia czynników ryzyka alergicznego kontaktowego zapalenia skóry mają predyspozycje genetyczne.

Leczenie kontaktowego zapalenia skóry opiera się na wyeliminowaniu czynnika drażniącego lub alergenu. Stosuje się ponadto glikokortykosteroidy miejscowe. Świąd zmniejszają leki przeciwhistaminowe.

AZS jest najczęstszą alergiczną chorobą skóry. Choroba w zdecydowanej większości przypadków zaczyna się w wieku niemowlęcym (objawy AZS pojawiają się około 6 miesiąca życia). Atopowe zapalenie skóry objawia się silnym świądem skóry, nasilającym się wieczorem i nocą, jak również charakterystycznym wyglądem i umiejscowieniem zmian skórnych.

Choroba ma charakter przewlekły i nie ma możliwości jej całkowitego wyleczenia. W celu złagodzenia objawów i poprawy jakości życia pacjentów zaleca się intensywne nawilżanie skóry poprzez stosowanie emolientów. Konieczna jest również odpowiednia pielęgnacja naskórka. W tym celu stosuje się odpowiednie leki (najczęściej w postaci maści i kremów), jak również leki ogólnoustrojowe (np. glikokortykosteroidy doustne lub leki przeciwhistaminowe).

• Atopowe zapalenie skóry u dzieci - przyczyny, objawy, leczenie
• Kosmetyki przy AZS
• czym jest atopowe zapalenie skóry ?

Odpowiednia pielęgnacja skóry atopowej pozwala na remisję choroby i niemal zupełne pozbycie się objawów dolegliwości. Jest to niezwykle ważne zwłaszcza w przypadku dzieci, dla których świąd skóry może być na tyle dotkliwy, że uniemożliwia im prawidłowy rozwój (np. poprzez zaburzenia snu, uczucie niepokoju i rozdrażnienie).

Jest chorobą skóry głowy, za której rozwój odpowiedzialne są grzyby (łój i wysoka temperatura panująca na skórze głowy to doskonałe środowisko do ich rozwoju). Choroba objawia się uporczywym świądem oraz zaczerwienieniem owłosionej skóry głowy. Drapanie uszkadza strukturę skóry, co manifestuje się osiadającym na włosach i ubraniach naskórkiem.

Wyróżnia się również łupież suchy, który również wywołany jest przez grzyby. Przez ich rozwój na skórze głowy staje się ona bardzo delikatna i wrażliwa. Nieestetyczny łupież pojawi się wówczas, gdy do pielęgnacji włosów użyty zostanie źle dobrany kosmetyk.

To choroba wstydliwa, choć nie można się nią zarazić poprzez dotyk czy nawet kontakt "skóra do skóry". Ma charakter przewlekły i nawrotowy. Może pojawić się w każdym momencie życia. Osoby, które chorują czują się źle we własnym ciele, izolują się od świata. Objawem są wykwity skórne, które w początkowej fazie choroby pojawiają się na powierzchniach wyprostowanych (łokciach, kolanach, pośladkach, w okolicach kości krzyżowej), później uwidaczniają się również na skórze głowy, twarzy, stopach i dłoniach. Dermatolodzy najczęściej diagnozują łuszczycę zwykłą (psoriasis vulgaris) i łuszczycę paznokci, myloną z grzybicą paznokci.

Dotychczas nie opracowano leku, który pozwoliłby w pełni wyeliminować objawy łuszczycy i zapobiec ich nawrotom. Leczenie łuszczycy w głównej mierze opiera się na łagodzeniu objawów choroby, zaś w postaci ciężkiej stosuje się antybiotykoterapię doustną. Duże znaczenia w przypadku łuszczycy ma dieta, w której nie powinno brakować produktów bogatych w kwasy tłuszczowe omega-3 oraz witaminę D.