Po co dziecku smoczek?

Są środowiska, które przekonują, że podawanie dziecku smoczka nie przynosi żadnych korzyści. Owszem, smoczek może wpływać negatywnie na zgryz dziecka, jak również opóźniać naukę mówienia, ale tylko wówczas, gdy nie jest prawidłowo użytkowany. Kiedy zatem smoczek może być pomocny? Noworodkowi smoczek warto podać dopiero w chwili, gdy unormuje się laktacja (ok. 9-10 tygodni po porodzie). Dzięki takiemu rozwiązaniu nie powinno dojść do problemów z karmieniem piersią, bo naturalny proces karmienia nie będzie zaburzony.

W trzecim miesiącu życia dziecko może przechodzić kolejny skok rozwojowy. Może być w tym czasie niespokojne i mieć problemy ze snem. Zdarza się, że dotychczas spokojne dziecko zaczyna mocno płakać, domagając się nieustannej uwagi ze strony rodzica. Zdarza się również, że maluch traktuje pierś mamy nie jako pokarm, ale jako formę zaspokojenia potrzeby ssania. Podobnie jest ze snem – wybudza się, by possać pierś mamy (choć wcale nie jest głodne). W takich sytuacjach warto jest podać dziecku smoczek. Dzieci rodzą się z odruchem ssania, który u niektórych niemowląt jest bardzo silny. Ssanie smoczka może przynieść maluszkowi spokój i ułatwić mu wyciszenie. To nie oznacza oczywiście, że smoczek ma zastąpić czułość i bliskość rodziców. Ma pozwolić na odprężenie, jak również – co niezwykle ważne – zrelaksowanie się opiekunów.

1. Bolesne ząbkowanie

Pierwszy ząbek u dziecka pojawia się najczęściej pomiędzy 4. a 7. miesiącem życia malucha. Ząbkowanie niektóre dzieci przechodzą zupełnie niezauważenie, dla innych zaś jest to czas niepokoju i nieprzyjemnych doznań. Swędzące dziąsła i ich ból często wywołują u dziecka płacz. Można go próbować ukoić na różne sposoby – niezastąpiona będzie bliskość i czułość rodzica, ale dobry sposób na bolesne ząbkowanie to również podanie smoczka. Ssanie uspokoi i wyciszy, zwłaszcza w chwilach odpoczynku.

2. Dlaczego rodzice podają dziecku smoczek?

Odpowiedź na to pytanie wcale nie jest trudna – bo w równym stopniu co dziecko potrzebują wypoczynku. Zdarza się, że mama karmiąca piersią w pewnym okresie zaczyna rezygnować z przystawiania dziecka do piersi, bo maluch nieustannie się tego domaga. A to uniemożliwia prawidłowe funkcjonowanie rodziny i wykonywanie codziennych obowiązków, zwłaszcza jeśli niemowlę ma rodzeństwo. A karmienie piersią jest przecież najlepszym sposobem karmienia dziecka, stąd warto zadbać o to, by było ono naznaczone przyjemnością i wzajemną czułością.

Gdy maluch zbyt często domaga się piersi, a robi to tylko po to, by zaspokoić potrzebę ssania (nie należy tego mylić z potrzebą bliskości), warto rozważyć podanie mu smoczka. Być może jest to tylko chwilowa potrzeba, związana np. z bolesnym ząbkowaniem.

3. Rezygnacja ze smoczka

Maluchowi smoczek warto podać dopiero, gdy laktacja będzie ustabilizowana. Nawet wówczas dobrze jest przestrzegać kilku zasad, by w późniejszym czasie dziecko bez problemu zrezygnowało ze smoczka:

• gdy w czasie snu dziecku wypadnie smoczek z buzi, nie wkładaj go tam ponownie,

• podawaj dziecku smoczek na krótko, np. w chwili płaczu, gdy żadne sposoby jego ukojenia nie działają, po czym wyciągnij go, gdy dziecko zacznie się bawić,

• gdy dziecko nie ma smoczka w buzi, schowaj go tak, by nie leżał w zasięgu wzroku malucha,

• nie podawaj dziecku smoczka do zabawy,

• jeszcze zanim dziecko ukończy rok, dobrze jest próbować całkowicie wyeliminować smoczek.