Przepuklina pępkowa

Głównym objawem tego typu przepukliny jest uwypuklenie na brzuszku dziecka, w okolicach pępka. To miękki guzek, zwiększający lub pojawiający się przy płaczu dziecka lub kaszlu. Powinien chować się pod wpływem delikatnego ucisku. W większości przypadków przepuklina jest mała, ma około 0,5 centymetra średnicy i nie daje objawów bólowych u dziecka.

Przyczyną przepukliny pępkowej jest wrodzona wada anatomiczna, niezrośnięcie się pierścienia pępkowego. Nie powodują jej kolki ani napinanie się dziecka podczas płaczu czy krzyku, ani nieprawidłowości w podwiązaniu pępowiny po porodzie. W życiu płodowym jelita dziecka rozwijają się poza jamą brzuszną. Przemieszczają się do brzucha przez pierścień pępkowy, który po jakimś czasie zarasta. Może się zdarzyć, że nie zdąży się całkowicie zamknąć lub nie będzie się zrastał prawidłowo.

Możliwym powikłaniem w przypadku dużych przepuklin, powyżej 2,5 centymetra średnicy, jest uwięźnięcie jelita. Pojawia się wtedy, kiedy wystający fragment jelita utyka na zewnątrz jamy brzusznej. Prowadzi to do martwicy tego fragmentu jelita, jeśli nie rozpocznie się jak najszybciej operacji. Uwięźnięcie jelita objawia się z kolei rozpaczliwym płaczem dziecka i wymiotami. Dziecko nie oddaje także stolca.

Przepukliny do 1 centymetra średnicy zazwyczaj zrastają się same w przeciągu roku lub dwóch lat życia dziecka. Osłabine mięśnie ulegają wzmocnieniu w miarę rozwoju dziecka. Trzeba jednak obserwować malucha, czy przepuklina się nie powiększa i czy da się delikatnie wcisnąć przepuklinę do środka. Dobrze jest w tym czasie jak najczęściej kłaść dziecko na brzuchu. W przypadku dużych przepuklin, o średnicy około 2,5 centymetra i więcej, niedających się sprowadzić z powrotem do brzuszka, raczej nie ma co liczyć na samoistne zrośnięcie. Operacja przepukliny konieczna jest u dziecka, jeśli skończyło 3 lata, a przepuklina nie zamknęła się samoistnie.

Początkowo można stosować specjalne plastry na przepuklinę. Zakłada je chirurg i muszą pozostać na brzuchu dziecka przez 3 tygodnie. Przez ten czas nie wolno ich zamoczyć. Po ich zdjęciu można wykąpać dziecko, a w przeciągu doby - jeśli przepuklina jest nadal obecna - zakładane są znowu, także na 3 tygodnie. Takie leczenie przepukliny ma swoich zwolenników i przeciwników. Ich zaletą jest nieinwazyjność. Wadą - podrażnianie skóry dziecka.

Jeśli plastry nie pomogą, konieczna może okazać się operacja chirurgiczna o nazwie hernioplastyka. To klasyczny zabieg w leczeniu przepukliny pępkowej. Jest przeprowadzana w znieczuleniu ogólnym i trwa około 30 minut. Blizna pooperacyjna znajduje się na dolnej krawędzi pępka, więc nie jest szczególnie widoczna.