Rogowacenie mieszkowe - przyczyny, objawy, leczenie

Rogowacenie mieszkowe (keratosis pilaris, keratosis follicularis) to zaburzenie wynikające z nieprawidłowego rogowacenia nabłonka mieszków włosowych. Stanowi bardziej problem estetyczny niż medyczny - można powiedzieć, że jest to łagodna jednostka chorobowa, kosmetyczny defekt skóry.

Objawy przypominają "gęsią skórkę" - nieładnie zaczerwienione rogowe czopki zwykle pojawiają się na owłosionych partiach skóry ramion, przedramion, ud lub pośladków.

Zaburzenie to zazwyczaj występuje u dzieci, nastolatków i młodych dorosłych, nieco częściej u kobiet. Rzadko pojawia się u osób w podeszłym wieku, choć może rozwinąć się na każdym etapie życia, niezależnie także od szerokości geograficznej.

Objawy mogą nasilać się w okresie dojrzewania. Warto wiedzieć, że rogowacenie mieszkowe nie jest zaraźliwe.

Rogowacenie mieszkowe to skutek nieprawidłowości, pojawiających się w obrębie mieszków włosowych i naskórka, gdzie nadmiar keratyny blokuje ujścia mieszków włosowych. Nadmierna ilość tego białka gromadzi się w wierzchniej warstwie naskórka oraz gruczołów łojowych i z czasem utlenia się, tworząc zmiany zaskórnikopodobne.

Przez zwiększoną ilość keratyny skóra w szybkim tempie zanieczyszcza się, pory stale się zatykają, pojawia się sucha skóra, nierównomierny koloryt skóry, a także przerosty i zgrubienia.

Schorzenie to występuje u około 75 proc. pacjentów cierpiących na AZS i u połowy osób ze zdrową skórą.

Rogowacenie mieszkowe może być dziedziczne, ale także wynikać z:

• niedoborów witaminy A i C;
• zaburzeń pracy tarczycy;
• zaburzeń hormonalnych (głównie w okresie dojrzewania);
• błędów w pielęgnacji skóry;
• przesuszonej skóry.

Skóra dotknięta rogowaceniem mieszkowym przypomina tzw. gęsią skórkę. Do objawów może dołączyć także szorstkość skóry - tzw. efekt tarki. Czasem pacjenci skarżą się na swędzenie skóry.

Symptomy zwykle zaostrzają się zimną, choć ich nasilenie może zachodzić również pod wpływem silnych emocji.

Najważniejsze objawy tego schorzenia to:

• grudki - niewielkie wykwity, występujące w skupiskach; młode są niemal niewidoczne, starsze zaś mają zabarwienie ciemnobrunatne lub czerwonawe; umiejscowione są przy ujściach mieszków włosowych;
• sucha skóra - wiąże się to z nadmierną keratonizacją nawarstwień, które tworzą grudki;
• zaczerwienienie - znajduje się w miejscu zmian grudkowych i świadczy o stanie zapalnym; nie zawsze występuje.

Leczenie tej przypadłości to przede wszystkim nawilżanie skóry. Konieczna może się okazać wizyta u dermatologa, który zaleci właściwe postępowanie. Warto ponadto:

• zadbać o nawodnienie ciała także od wewnątrz - należy pić odpowiednią ilość wody;
• zrezygnować z długich kąpieli i moczenia skóry;
• stosować emolienty do mycia skóry;
• nie używać produktów, które skórę wysuszają;
• zadbać o właściwie zbilansowaną dietę, bogatą w witaminy i minerały;
• nawilżać skórę kremami i maściami z panthenolem i witaminą A;
• stosować kremy na bazie mocznika (od 5 proc. w przypadku twarzy do 30 proc. na inne części ciała).