Typowe i nietypowe objawy gorączki u dziecka
Sezon infekcyjny w pełni. W przypadku najmłodszych choroby wirusowe bardzo często przebiegają z gorączką. Jakie objawy jej towarzyszące powinny nas zaniepokoić?
1. Jak rozpoznać gorączkę u dziecka?
Pierwsze symptomy gorączki są łatwe do zauważenia. Dziecko ma rozgrzane czoło, szkliste oczy, może skarżyć się, że jest mu zimno. Dla rodziców to znak, że czas zmierzyć temperaturę. Jeśli nie przekracza 38°C, można wstrzymać się z podaniem leku.
Gdy jednak nasza pociecha jest rozpalona, ma przyspieszony oddech lub niespokojnie śpi, nie ma co zwlekać. Czas wyjąć z domowej apteczki odpowiedni preparat obniżający gorączkę.
W przypadku dzieci poniżej 12. roku życia do wyboru mamy dwa leki, które działają przeciwgorączkowo i przeciwbólowo. Mowa o preparatach z substancją czynną paracetamol i ibuprofen. Oba są skuteczne, bezpieczne i dostępne bez recepty, jednak ten pierwszy wymaga podania znacznie większej ilości.
Leki z ibuprofenem w koncentracji 200 mg/ 5 ml to aż do 3 razy mniej dawki do podania. Warto zwrócić uwagę, aby wśród preparatów z ibuprofenem wybrać taki o najlepszym składzie – bez cukru, sztucznych barwników oraz benzoesanu sodu.
Jeśli dziecko ma gorączkę, można podawać lek z ibuprofenem, który dodatkowo działa przeciwzapalnie. Gdy okaże się, że mimo wszystko temperatura nie spada, po czterech godzinach warto sięgnąć po paracetamol. Leki te działają w różny sposób, by obniżyć gorączkę, więc można je stosować naprzemiennie, by zabezpieczyć dziecko przeciwgorączkowo.
2. Objawy gorączki u dzieci
Wydawałoby się, że jedynym objawem gorączki jest wysoka temperatura ciała. Nic bardziej mylnego. Bardzo często towarzyszą jej zimne poty, obejmujące zwłaszcza dłonie i stopy (plecy pozostają rozgrzane).
Na twarzy pojawiają się rumieńce, a oddech jest znacznie przyspieszony. W przypadku niektórych dzieci wraz z podwyższoną temperaturą występują również wymioty, ból brzucha i biegunka. Maluch może być niespokojny, a nawet mówić przez sen.
Wszystkie wymienione wyżej objawy z reguły nie są niepokojące. Często rodzice na tyle dobrze znają swoją pociechę, że wiedzą, które z nich pojawiają się wraz z rosnącą temperaturą ciała. Jest jednak grupa symptomów, która powinna wzbudzić szczególną czujność opiekunów.
3. Kiedy gorączka jest niebezpieczna?
Jeśli wysokiej gorączce u dziecka towarzyszą wymioty, silne bóle głowy oraz sztywność karku, nie wolno zwlekać z wizytą u lekarza. Takie objawy wskazują najczęściej na zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, podobnie jak zaburzenia widzenia, problemy z poruszaniem się oraz nadmierna senność. Chorobę wywołują wirusy lub bakterie.
U dzieci poniżej 5. roku życia wysoka gorączka może również wywołać drgawki gorączkowe. Nie należy ich mylić z lekkim drżeniem ciała, które towarzyszy wysokiej temperaturze (kilkulatek skarży się wówczas, że jest mu zimno).
Drgawki gorączkowe pojawiają się niespodziewanie i przypominają atak padaczki – dziecko drży, pręży się, sztywnieje, niekiedy traci przytomność. W takiej sytuacji nie wolno się od niego oddalać, a gdy drgawki ustąpią, należy natychmiast wezwać pogotowie. Na szczęście w zdecydowanej większości przypadków drgawki nie pozostawiają żadnych następstw.
Rodziców gorączkującego dziecka do natychmiastowej wizyty u lekarza powinno też skłonić pojawienie się na jego ciele wysypki. Może być ona pierwszym objawem sepsy, którą najprościej zdefiniować można jako "zakażenie krwi".
W jej przebiegu gorączka jest niezwykle trudna do zbicia, a na ciele daje się zaobserwować czerwone lub sine wybroczyny, które nie bledną pod wpływem ucisku.
Lekarze podkreślają, że w przypadku choroby dziecka pomocna w postawieniu poprawnej diagnozy jest… intuicja rodziców. To oni najlepiej znają swoją pociechę. Wiedzą, jakie zachowania są dla niej normalne, a które zupełnie do niej nie pasują.
Ich obserwacja znacznie przyspiesza rozpoznanie i pomaga specjaliście prawidłowo ocenić stan dziecka. Warto więc mówić pediatrze o wszystkich objawach, które wzbudzają nasz niepokój.
Gorączka u dziecka zawsze stanowi sygnał alarmowy. To znak, że jego organizm podjął walkę z infekcją. Zadaniem rodziców jest obserwować malucha, by nie przeoczyć żadnych niepokojących objawów i w porę zareagować.
