VDRL w ciąży
Badanie VDRL jest jednym z podstawowych badań, jakie wykonuje kobieta w ciąży. To badanie przesiewowe robione w kierunku wykrycia kiły. Jego ujemny wynik oznacza brak zakażenia, ale dodatni nie oznacza jednoznacznie, że kobieta jest kiłą zarażona.
VDRL w ciąży jest badaniem przesiewowym w kierunku kiły, wykrywającym przeciwciała wytworzone w organizmie pod wpływem bakterii o nazwie krętek blady. Wykonuje się je rutynowo na początku ciąży i w 37. tygodniu, czyli niedługo przed porodem. Chodzi o to, aby upewnić się, że matka nie jest zarażona bakterią kiły, która może zagrozić dziecku. VRDL jest tylko jednym z dostępnych badań na obecność bakterii kiły – stosuje się jeszcze odczyny FTA i USR.
1. Badanie VDRL w ciąży
Odczyn VDRL (czyli mikroskopowy test kłaczkowania) to odczyn serologiczny, wykrywany podczas badań przesiewowych w kierunku kiły wczesnej. Jest to rodzaj testu nieswoistego (reaginowego). Już w miesiąc po zakażeniu można spodziewać się wiarygodnego wyniku badania, gdyż w tym czasie pozytywizuje się odczyn. Po tym czasie test VDRL jest niemal stuprocentowo pewny, jednak jego wiarygodność jest niższa w późniejszych fazach rozwoju choroby. Właśnie dlatego, że VDRL nie pozwala na wykrycie kiły od razu po zarażeniu, należy badanie przeprowadzić dwa razy w czasie ciąży.
Wynik negatywny oznacza, że w organizmie nie są obecne przeciwciała przeciwko krętkowi blademu, czyli nie doszło do zakażenia. Jest to wynik normalny. Natomiast wynik pozytywny oznacza obecność przeciwciał, a więc także zakażenie kiłą.
Zdarzają się niestety wyniki fałszywie pozytywne w przypadku testu VDRL w ciąży. Przyczyną wyniku fałszywie pozytywnego może być na przykład:
- zakażenie wirusem (mononukleozy zakaźnej, zapalenia wątroby),
- przyjmowanie niektórych leków,
- gorączka reumatyczna,
- reumatoidalne zapalenie stawów,
- toczeń rumieniowaty,
- zakażenie wirusem HIV,
- niektóre rodzaje zapalenia płuc,
- borelioza,
- malaria.
Badanie VDRL w kierunku kiły wygląda tak, jak każde inne badanie krwi. Krew jest pobierana z żyły łokciowej.
2. Dlaczego kiła jest niebezpieczna dla kobiet w ciąży?
Kiłą można się zarazić podczas niezabezpieczonego prezerwatywą stosunku pochwowego, oralnego lub analnego. Bakterie kiły bardzo szybko namnażają się w organizmie, powodując uogólnioną bakteriemię. Początkowo pojawia się tzw. zmiana pierwotna – grudka, która zamienia się w owrzodzenie (tzw. wrzód twardy). Nieleczona kiła prowadzi do uszkodzeń wzroku, układu nerwowego, układu krążenia, kości i stawów, a także do zaburzeń psychicznych. Może doprowadzić nawet do śmierci osoby chorej.
Jeśli chodzi o kobiety w ciąży, dla nich ryzyko jest jeszcze większe. Oprócz tego, że same zarażone kiłą mogą mieć wiele problemów zdrowotnych, to ich dziecko także może ulec zakażeniu. Bakterie kiły mogą bez problemu przedostać się przez łożysko do płodu. Dla dziecka rozwijającego się w łonie matki, kiła może wywołać poważne wady rozwojowe, a nawet śmieć wewnątrzmaciczną.
Jeśli wynik testu VDRL jest pozytywny, należy wykonać jeszcze jedno badanie: FTA-ABS. Ono potwierdzi, czy wynik pozytywny oznacza kiłę, czy jakieś inne schorzenie. Jeśli kiła zostanie potwierdzona, u kobiet w ciąży należy ją leczyć za pomocą antybiotyku – penicyliny. Dawkowanie ustala lekarz, biorąc pod uwagę dobro matki i dziecka. Leczenie może wywołać nieprzyjemne reakcje, takie jak gorączka, dreszcze, bóle głowy, mięśni i stawów – są to jednak reakcje, które ustąpią po około 36 godzinach.