Zaburzenia nastroju – jak je leczyć?
Dla zaburzeń nastroju charakterystyczne jest naprzemienne występowanie okresów depresji i manii. Przyczyny tego schorzenia nie zostały ustalone, jednak jako czynniki sprzyjające stanom depresyjnym i euforycznym wskazuje się m.in. predyspozycje genetyczne i nałóg narkotykowy. W leczeniu zaburzeń nastroju stosuje się terapię farmakologiczną i psychoterapię.
1. Co to są zaburzenia nastroju?
O zaburzeniach nastroju można mówić wówczas, gdy nie mamy kontroli nad swoim samopoczuciem. Poczucie bezsilności skutkuje jeszcze mocniejszym wrażeniem niezadowolenia. W przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych naprzemiennie występują stany depresyjne i stany euforyczne. W tym przypadku nagłe zmiany nastroju nie są następstwem wydarzenia o pozytywnych lub negatywnych konotacjach. Chorobowe zaburzenia nastroju występują u około 1 proc. populacji, w równym stopniu dotyczą kobiet i mężczyzn. Najczęściej dotykają młodych osób, które są na etapie końcowym okresu dojrzewania i początkowym dorosłości.
2. Zaburzenia nastroju – przyczyny
Nie ustalono przyczyny zaburzeń nastroju. Zdaniem naukowców można jednak wskazać kilka czynników, które sprzyjają naprzemiennemu występowaniu stanów depresyjnych i euforycznych. Są to: • predyspozycje genetyczne, • zażywanie narkotyków, • stres, • traumatyczne wydarzenia.
3. Zaburzenia nastroju – objawy
W przebiegu zaburzeń dwubiegunowych chory zmaga się z depresją i manią. Dla depresji charakterystyczne jest uczucie niepokoju i wrażenie pustki. Chory czuje się bezsilny, pesymistycznie patrzy w przyszłość i nie widzi nadziei na pozytywne zakończenie codziennych spraw. Jest zmęczony, co powoduje, że codzienne obowiązki wykonuje w zwolnionym tempie. Chory bywa poirytowany i nerwowy. Miewa problemy ze snem. Cierpi z powodu chronicznego bólu i braku łaknienia, co powoduje spadek wagi ciała (możliwa jest też sytuacja odwrotna, gdy chory z zaburzeniami nastroju przybiera na wadze). Pacjent próbuje radzić sobie z tymi dolegliwościami, zażywając leki lub pijąc alkohol. Taki stan umysłowy i fizyczny może prowadzić do podejmowania prób samobójczych. Z kolei w okresie manii chory staje się optymistą, jest pobudzony, a jego zachowanie może być impulsywne. Co więcej, ma wygórowane mniemanie na swój temat. Wymawia słowa w szybkim tempie, często traci wątek wypowiedzi. Dla manii typowa jest mniejsza potrzeba snu.
Zobacz także:
4. Metody leczenia zaburzeń nastroju
W leczeniu zaburzeń nastroju stosuje się terapię farmakologiczną stabilizatorami nastroju i psychoterapię. W czasie spotkań z psychoterapeutą pacjent poznaje objawy manii i depresji, elementy, które wywołują zaburzenia nastroju, oraz uczy się, jak panować nad stresem. Dla pozytywnych efektów terapii zaburzeń nastroju ma znaczenie połączenie stosowania leków z psychoterapią i prowadzenie zdrowego stylu życia. W leczeniu depresji niezbędne jest zażywanie antydepresantów, które wykazują wysoką skuteczność, gdy pacjent równocześnie korzysta z pomocy psychologa. Metody te (farmakologiczna i psychoterapeutyczna) uzupełniają się i umożliwiają wyleczenie stanów depresyjnych. Zdaniem specjalistów terapia tego schorzenia powinna trwać co najmniej 6 miesięcy. Jeżeli zostanie zakończona przed upływem tego czasu, możliwe są nawroty.