Ciche objawy choroby Alzheimera. Dotyka także młodych
Choroba Alzheimera to najczęściej występujący rodzaj otępienia. Wiąże się ze zmianami zwyrodnieniowymi w mózgu, prowadzi do zmniejszenia ilości istoty szarej oraz całej objętości organu.
Schorzenie jest nieuleczalne – można jedynie leczyć objawy i starać się spowolnić jego postęp. Alzheimera stwierdza się na podstawie wywiadu rodzinnego oraz rozmowy z chorym, pomocne są również badania takie jak tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny.
Obejrzyj galerię i dowiedz się, co powoduje chorobę Alzheimera u młodych oraz jakie są jej objawy.
Na następnym slajdzie obejrzysz WIDEO
Zobacz też:Chroni przed tworzeniem się toksycznych złogów w mózgu. Warto pić szklankę dziennie
Czym jest choroba Alzheimera?
Alzheimer u młodych
Obecnie choroba dotyka 14 mln ludzi na świecie. W Polsce mamy 250 tys. chorych, ale jak szacuje Światowa Organizacja Zdrowia - już za pół wieku te liczby się podwoją, ponieważ przybywa ludzi starszych, a to oni najczęściej cierpią na demencję.
Przyczynę choroby Alzheimera stanowią blaszki amyloidowe zwane także blaszkami starczymi. Są to zmiany strukturalne obserwowane w wielu chorobach neurodegeneracyjnych.
Lecz czy naprawdę choroba dotyka wyłącznie osób w podeszłym wieku? Okazuje się, że występuje także u ludzi o wiele młodszych.
Na następnym slajdzie obejrzysz WIDEO
Przyczyny choroby Alzheimera u młodych ludzi
Alzheimera w młodym wieku powoduje rzadziej występująca, dziedziczna postać choroby. U ludzi starszych obserwuje się postać zwaną sporadyczną – nie występuje w rodzinie i objawia się z reguły po 65 roku życia.
Forma dziedziczna ma charakter autosomalny dominujący. Spowodowana jest mutacją w trzech genach i dotyka osób w wieku 20-30 lat. Cechuje się ostrzejszym przebiegiem niż postać sporadyczna i co najmniej jeden rodzic chorego musiał cierpieć na chorobę Alzheimera. Najmłodsza osoba, u której odnotowano objawy, miała zaledwie 17 lat.
Zobacz też: Ma dopiero 34 lata. Nigdy nie przypuszczała, że może zachorować na chorobę Parkinsona
Objawy
Początkowo trudno zidentyfikować symptomy choroby Alzheimera w młodym wieku.
Niewinne wydają się problemy z koncentracją, zapominanie pojedynczych informacji czy drobne zaburzenia orientacji w czasie i przestrzeni.
Zaalarmować powinny nas problemy z doborem słów oraz z przyswajaniem i odtwarzaniem nowych faktów. Istotny dla rozpoznania jest zakres problemów z pamięcią – chory zapomina nie tylko o umówionych spotkaniach, ale nie pamięta także, z kim się umówił oraz kim jest ta osoba i skąd ją zna.
Na następnym slajdzie obejrzysz WIDEO
Zobacz też: Lekarze myśleli, że dziewczynka ma złamaną rękę. Nagle jej twarz zaczęła opadać
Łagodne otępienie
Jako pierwsza daje o sobie znać tzw. pamięć operacyjna. Chory nie potrafi przypomnieć sobie aktualnie wykonywanych aktywności.
Zaburzenia uwagi i koncentracji są przyczyną kłopotów z przywołaniem w pamięci trywialnych czynności – np. tego, gdzie odłożyliśmy klucze lub po co przeszliśmy z salonu do sypialni. W dużym stopniu utrudnia to codzienne funkcjonowanie.
Znaczenie ma tutaj również aspekt psychiczny. Obserwujemy huśtawki nastrojów, którym niekiedy towarzyszą zaburzenia osobowości. Niekontrolowana wesołość, nagły brak taktu w kontaktach międzyludzkich czy nawet epizody depresyjne to znak, że możemy cierpieć na młodzieńczą formę Alzheimera.
W końcu osoba dotknięta chorobą zaczyna wycofywać się z życia towarzyskiego, jest w stanie jedynie w prosty sposób zatroszczyć się o siebie samą. Problem pojawia się wraz z koniecznością wyprawy w nieznane miejsce bądź załatwienia bardziej skomplikowanych spraw.
Zobacz też: Wczesne objawy raka trzustki. Pojawiają się zanim choroba zaatakuje cały organizm
Kolejne stadia choroby
Kiedy choroba postępuje, sytuacja zaczyna się coraz bardziej komplikować. Podczas gdy wcześniej chory wykazywał pewną samodzielność, w późniejszym stadium traci tę zdolność.
Pogarszają się jego nastrój i samopoczucie, przejawia też niekontrolowane zachowania nieadekwatne do okoliczności.
Nie bierze pod uwagę konsekwencji podejmowanych działań, co ogranicza zdolność normalnego funkcjonowania i niejednokrotnie wyklucza z życia społecznego i zawodowego.
Niestety, wkrótce osoba dotknięta schorzeniem może potrzebować całodobowego nadzoru – nie radzi sobie z przemieszczaniem po znanym otoczeniu. Gubi się we własnym domu, nie potrafi się samodzielnie ubrać, miewa nawet trudności z korzystaniem z toalety.
Należy wykazać dużą wyrozumiałość podczas opieki nad pacjentem – może oskarżać opiekunów o kradzież, być opryskliwy i rozdrażniony.
