Endoskopowa operacja zatok

Endoskopową operację zatok stosuje się w celu leczenia przewlekłego zapalenia zatok przynosowych. Celem operacji jest udrożnienie zatok. W czasie zabiegu lekarz usuwa błonę śluzową, którą objął stan zapalny. Nie towarzyszy mu ryzyko uszkodzenia struktur anatomicznych, które nie zostały zmienione chorobowo, ponieważ do jego przeprowadzenia stosuje się narzędzia mikrochirurgiczne i endoskopy optyczne. Ta metoda leczenia zapalenia zatok przynosowych umożliwia uniknięcie cięcia skóry twarzy – zabieg ten należy do grupy nieinwazyjnych. Zaletą endoskopowej operacji zatok jest zmniejszenie bólu pooperacyjnego (jest on niewielki lub w ogóle nie występuje) i skrócenie czasu hospitalizacji pacjenta.

Nie każda osoba z zapaleniem zatok kwalifikuje się do operacji endoskopowej. O tym, czy taki zabieg jest konieczny, decyduje laryngolog po przeprowadzeniu szeregu badań. Chory musi poddać się RTG zatok, który pokaże zakres zmian, tomografii komputerowej nosa i zatok przynosowych.

Jeśli pacjent kwalifikuje się do zabiegu, konieczna jest konsultacja z anestezjologiem, by wykluczyć przeciwwskazania do znieczulenia ogólnego. Wykonuje się też badania krwi, EKG i prześwietlenie klatki piersiowej. Pacjent musi odpowiednio przygotować się do endoskopowej operacji zatok; przede wszystkim 6 godzin przed zabiegiem nie może jeść, a 4 godziny pić. Nie powinien zażywać leków przeciwkrzepliwych, by zminimalizować ryzyko krwawienia w trakcie operacji. Leki te przestaje stosować 3 dni przed zabiegiem.

Operację zatok przeprowadza się u osób:

• chorych na przewlekłe zapalenie zatok przynosowych (z polipami lub bez), u których nieskuteczna okazała się terapia lekami na zatoki,

• z torbielami zatok przynosowych,

• ze skrzywioną przegrodą nosową, która może predysponować do infekcji,

• z grzybnią.

• Metody leczenia zatok
• Domowe metody na zatoki

Operację zatok wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. Po wprowadzeniu sondy endoskopowej do jamy nosa na ekranie monitora lekarz obserwuje tkanki zajęte chorobowo, które blokują ujścia zatok przynosowych. W trakcie endoskopowej operacji zatok usuwana jest patologiczna śluzówka za pomocą mikronarzędzi chirurgicznych. Zabieg ten udrażnia naturalne ujście zatok i poszerza je, wskutek czego błona śluzowa regeneruje się i zostaje przywrócona prawidłowa wentylacja zatok przynosowych.

Na koniec (jeżeli występuje intensywne krwawienie) lekarz zakłada pacjentowi tamponadę na 2 dni, które pacjent spędza w szpitalu. Po zabiegu chory powinien przez tydzień odpoczywać i stosować sterydoterapię donosową. Endoskopowa operacja zatok zmniejsza dolegliwości związane z przewlekłym zapaleniem zatok – ból twarzy staje się łagodniejszy, chory lepiej oddycha. Powikłania po operacji zatok występują bardzo rzadko – może jednak dojść do przebicia się do oczodołu.