Meningokoki

Bakterie przenoszą się przez bezpośredni kontakt z wydzieliną z nosa lub gardła osoby zarażonej. Jakie objawy wskazują na tę chorobę? Jak wygląda leczenie zarażenia meningokokami?

Jeśli dziecko zaraziło się meningokokami, pojawia się u niego wysoka gorączka, ból głowy, wymioty, usztywnienie szyi oraz wysypka. Objawy infekcji dają o sobie znać w ciągu 2–10 dni od kontaktu z drobnoustrojami, przy czym najczęściej pojawiają się w ciągu 5 dni.

W leczeniu wykorzystuje się antybiotyki, ale mimo to ok. 10–15 proc. chorych umiera. Osoby, którym udaje się zwalczyć infekcję meningokokami, nierzadko mają trwałe uszkodzenie mózgu, a także inne powikłania, takie jak utrata słuchu, niewydolność nerek oraz przewlekłe problemy z układem nerwowym.

W przypadku osób, które miały bliski kontakt z chorym, wskazane jest zastosowanie leczenia prewencyjnego. Należy zastosować specjalny antybiotyk w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia choroby meningokokowej.

Obecnie dostępne są szczepionki, które mają na celu zapobieganie chorobie meningokokowej. Należy dobierać je stosownie do wieku. Ich skuteczność jest wysoka i sięga 85–100 proc. Szczepionki dopuszczone do sprzedaży w Polsce są bezpieczne, ale z ich zastosowaniem mogą wiązać się pewne skutki uboczne. W miejscu nakłucia może pojawić się zaczerwienienie oraz ból utrzymujący się nawet przez 2 dni.

W Polsce choroba meningokokowa jest najczęściej wywoływana przez meningokoki grupy B i C. Niestety, nie istnieje jeszcze szczepionka przeciw meningokokom grupy B, ale dostępna jest ta przeciw bakteriom grupy C.

Szczepionki koniugowane można podawać niemowlętom po ukończeniu 2. miesiąca życia, a także dzieciom w wieku przedszkolnym, młodzieży oraz osobom dorosłym. W niektórych krajach szczepienia przeciw meningokokom są rutynowo zalecane wszystkim dzieciom w wieku 11–12 lat, nieszczepionym nastolatkom oraz osobom zaczynającym studia.

Szczepionka jest wskazana również w przypadku dzieci powyżej 2. roku życia oraz osób dorosłych, które przeszły operację usunięcia śledziony lub zmagają się z chorobami przewlekłymi. Zaleca się ją także pracownikom laboratoriów oraz osobom podróżującym do krajów rozwijających się.

Jeśli dziecko przyjęło dawkę szczepionki przeciw meningokokom w wieku 11–12 lat, zaleca się podanie dawki przypominającej w wieku 16 lat. Z kolei nastolatkowie, którzy pierwszą dawkę otrzymali w wieku 13–15 lat, powinni dostać kolejną pomiędzy 16. a 18. rokiem życia.

Jeżeli pierwsza dawka szczepionki została podana w wieku 16 lub więcej lat, nie ma potrzeby podawania dawki przypominającej, pod warunkiem że nie występują czynniki ryzyka infekcji meningokokami.

• Dlaczego boimy się szczepionek?

• Fotografuje dzieci chore na rzadkie choroby

• Jak wzmocnić dziecko po chorobie?