Tata uczesał córeczkę inaczej niż zwykle. Dzięki temu odkryto chorobę

Pediatra, do której przed laty zaprowadziła córkę dr n. med. Agnieszka Myszkowska-Torz, uznała, że rumień dookoła oka to jedynie uczulenie na okulary do pływania. Mama nie była jednak przekonana do tej diagnozy, ponieważ rumień pojawił się tylko w okolicy jednego oka. Udała się więc ze zdjęciem zmiany u córki do specjalistki od chorób zakaźnych i pediatry dr hab. n. med. Katarzyny Mazur-Melewskiej.

- Dzięki zdjęciom mogłam pokazać, że rumień u córki się przemieszczał - od brwi aż do linii włosów. Nie było wątpliwości, że to borelioza. Testy z krwi to potwierdziły. Moja córka przez tydzień brała udział w półkoloniach artystycznych, spędzała czas na trawie, wśród drzew. Najprawdopodobniej wówczas doszło do ukłucia przez kleszcza, a ja tego nie zauważyłam - opowiada dr Myszkowska-Torz w rozmowie z "Gazetą Wyborczą".

Ekspertka, która w ramach doktoratu analizowała zachorowania na boreliozę u dzieci leczonych w ciągu 10 lat w Szpitalu Klinicznym im. Karola Jonschera w Poznaniu, przywołuje jeszcze historię jednej ze swoich pacjentek, którą dla potrzeby rozmowy nazwała Lilką.

- Od maleńkości ma bardzo gęste włosy. Zazwyczaj była czesana w kok na czubku głowy, ale gdy miała trzy lata przyszła na szczepienie z tatą, a on uczesał ją - wyjątkowo - z przedziałkiem na środku. Podczas badania spojrzałam na czubek jej głowy i zobaczyłam coś dziwnego. Rozplątałam włosy i znalazłam czerwoną smugę - opowiada.

- Rumień nie miał formy typowego zamkniętego kręgu, ale podejrzewając boreliozę zleciłam wykonanie testu ELISA, od którego zaczyna się diagnostykę w kierunku boreliozy. Wynik testy był pozytywny. Kolejne badanie - test Western Blot - potwierdziło boreliozę. Zaleciłam Lilce antybiotyki - dodaje.

Gdzie jesteśmy najbardziej narażeni na kleszcze? Dr inż. Anna Wierzbicka, biolożka, zoolożka z Katedry Łowiectwa i Ochrony Lasu Wydziału Leśnego Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, opowiedziała o eksperymencie, który przeprowadziła niegdyś ze studentami i współodkrywcą boreliozy Robertem Lane, który odwiedził wówczas Uniwersytet w Poznaniu.

- Ubrane na biało osoby chodziły po lesie, opierały się o drzewa, udawały, że zbierają grzyby itd., a my sprawdzaliśmy, jakie zachowania najbardziej sprzyjają atakom kleszczy. Okazało się, że, gdy biegniemy, kleszcze spadają. Gdy idziemy wydeptaną ścieżką, ryzyko też jest małe - mówi.

- Największe ryzyko wiąże się ze zbieraniem grzybów czy jagód, gdy chodzimy po trawie. W eksperymencie przeprowadzonym w Kalifornii największe ryzyko ataku kleszcza wiązało się z siedzeniem na pniu drzewa. W Kalifornii kleszcze dobrze czuły się tam, gdzie było wilgotniej, czyli na rozkładającym się drewnie - dodaje.

Przypomnijmy, że lekarze pediatrzy z Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu (UMP) i naukowcy z Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu (UPP) zbadali zachorowania na boreliozę u dzieci z Wielkopolski.

- Liczba dzieci chorych na boreliozę była pozytywnie skorelowana ze wszystkimi badanymi czynnikami. To znaczy im więcej lasów liściastych w danym powiecie, tym więcej zachorowań na boreliozę. Im więcej dużych zwierząt, tym częściej dzieci chorują na boreliozę. I w końcu im więcej ludzi mieszka w mieście w danym powiecie, tym więcej dzieci choruje - wyjaśniła dr inż. Anna Wierzbicka z UPP.

Jak dodała, "im las bardziej bogaty w gatunki drzew i roślin runa", tym więcej kleszczy, a tym samym większe ryzyko zarażenia boreliozą, a na zachorowanie bardziej narażeni są chłopcy, co może wynikać z ich większej aktywności na świeżym powietrzu i zachowań kulturowych, jak wyjaśniono w badaniu.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl