Oddech niemowlaka

Każda mama, zwłaszcza bardzo młoda, obawia się o swoje dziecko, dlatego często wyolbrzymia niektóre objawy. Ze względu na brak doświadczenia nie jest w stanie rozpoznać, czy dane zachowanie mieści się w normie, czy jest symptomem poważnej choroby. Najczęstszym problemem do prawidłowego zdiagnozowania staje się dla młodych mam oddech niemowlaka. Często jest on nieregularny i urywany, całkiem różni się od oddechu dorosłego człowieka – większość przypadków nie powinna niepokoić, jednak na wszelki wypadek zawsze należy zasięgnąć opinii lekarza, by wykluczyć niebezpieczeństwo.

1. Jak sprawdzić, czy oddech niemowlaka jest prawidłowy?

Dziecko oddycha dużo szybciej niż dorosły człowiek – to normalne, jeśli maluch oddycha 60 razy na minutę. Okazjonalne pochrząkiwanie lub nawet charczenie u niemowląt nie musi być powodem do niepokoju. Dźwięki wydawane przez niemowlaka są naprawdę różnorodne, a bierze się to z faktu, że maluchy oddychają tylko noskiem. A więc kiedy nosek jest lekko przytkany, pojawiają się świsty i pochrząkiwania. W przypadku kataru u dziecka (lub zatrzymania się w nosku resztek pokarmu z ulewania) można ułatwić dziecku oddychanie, oczyszczając mu dokładnie nos chusteczką. Należy uważać z nadmiernym używaniem gruszki do nosa, gdyż w czasie zabiegu odciągania kataru łatwo o podrażnienie delikatnego nosa dziecka.

Zobacz film: "Biały szum trzykrotnie skraca czas potrzebny niemowlęciu do zaśnięcia"

Krótkotrwały bezdech, trwający do kilku sekund zdarza się jeszcze maluchom ze względu na to, że dopiero uczą się oddychać poza łonem matki. Bezdech trwający dłużej niż 10 sekund nie powinien się jednak zdarzać i należy w takim przypadku wziąć dziecko do lekarza.

Powyższe, choć niepokojące dla wielu rodziców objawy są jak najbardziej normalne, ale tylko pod warunkiem, że pojawiają się od czasu do czasu i że dziecko nie ma symptomów sugerujących problemy z oddychaniem, zapalenie płuc, a nawet niedotlenienie. Takie objawy, oznaczające, że dziecko trzeba jak najszybciej wziąć do lekarza, to:

• rozdrażnienie i płaczliwość,
• osłabienie i brak aktywności,
• brak apetytu,
• widoczny wysiłek w czasie oddychania,
• unoszenie się płatków nosa w czasie oddychania,
• wciąganie skóry pod żebra w czasie oddychania,
• sinienie ust i twarzy,
• gorączka,
• kaszel u niemowlaka.

Podejrzewa się, że długotrwały bezdech u dziecka może doprowadzić nawet do zespołu nagłej śmierci łóżeczkowej. Takie nie do końca wyjaśnione zgony zdarzają się u jednego dziecka na tysiąc, najczęściej kiedy dziecko ma około 2-3 miesiące. Uznaje się, że do śmierci dochodzi właśnie w wyniku zatrzymania oddechu, którego ryzyko zwiększa się, jeśli:

• dziecko ma zasłonięty nos (na przykład kołderką),
• dziecko wdycha wydychane przez siebie powietrze (na przykład z powodu spania na brzuchu lub zbyt miękkiego materaca),
• dziecko jest narażone na dym papierosowy lub inne substancje drażniące układ oddechowy,
• dziecko jest wcześniakiem.

2. Jak kontrolować oddech dziecka?

Na potrzeby kontrolowania oddechu dziecka w domu stworzono różne urządzenia, które pozwalają mamie cały czas słyszeć swoje maleństwo, nawet gdy nie ma jej fizycznie w pobliżu. Przede wszystkim, najbardziej popularnym urządzeniem jest elektroniczna niania. Część z nich korzysta z fal radiowych, część natomiast z technologii DECT. Podstawową różnicą jest sposób nadawania i stabilność sygnału. Te działające na fale radiowe mogą nie odnaleźć wolnej częstotliwości i w związku z tym, zerwać połączenie. Jakość dźwięku także pozostawia często wiele do życzenia – pojawiają się szumy, trzaski i inne zakłócenia. Nie należy jednak rezygnować z nich ze względu na obawy związane z rzekomą szkodliwością pola elektromagnetycznego, jakie wytwarzają. Dla tych osób, które potrzebują mieć jak największy zasięg niani, najlepsze będą te z technologią DECT – producenci zapewniają, że działają nawet do 300 metrów, ale w terenie niezabudowanym. W przypadku budynków zasięg ograniczony jest maksymalnie do dwóch domów dalej.

3. Monitor oddechu dziecka

Monitor oddechu dziecka to urządzenie przydatne jest szczególnie w okresie życia dziecka, gdy narażone jest ono na wystąpienie zespołu śmierci łóżeczkowej. Dotyka on dzieci między 2 a 12 miesiącem życia - w tym czasie najbardziej przyda się monitor oddechu.

Monitor kontroluje oddech niemowlaka. Jeśli przerwa między jednym a drugim oddechem wynosi 20 sekund, monitor wszczyna głośny alarm, dzięki któremu życie dziecka może zostać uratowane. Część monitorów oddechu wmontowana jest w elektroniczne nianie. Natomiast niektóre stanowią odrębne urządzenie, które – w zależności od potrzeb i rodzaju monitora – można przypiąć do pieluszki malucha, powiesić nad łóżeczkiem lub zainstalować na półce przy łóżeczku. Niektóre monitory wyposażone są w czujnik ruchu niemowlaka, jednak często zdarza się, że nie spełniają one swojej funkcji – są bardzo czułe na ruchy dziecka, dlatego niekiedy wszczynają alarm bez przyczyny. Przed zakupem monitora warto dokładnie zapoznać się z ofertą sprzętową i wybrać najbardziej praktyczne dla siebie rozwiązanie.

Monitory oddechu dziecka i elektroniczne nianie pozwalają na stałą kontrolę oddechu niemowlęcia. Zaburzenia oddychania u niemowlaka związane z nieprawidłowym funkcjonowaniem organizmu dziecka lub fizycznymi utrudnieniami oddychania mogą doprowadzić nawet do jego śmierci, a więc bardzo ważne jest, aby do takich zaburzeń nie dopuścić.

4. Przy jakich problemach z oddychaniem u dziecka udać się do lekarza?

Żadnej troskliwej mamie raczej nie trzeba przypominać, że dziecko musi być pod stałą opieką lekarską, nie tylko w momencie, gdy coś nas niepokoi. Niezbędne jednak jest udanie się do lekarza, gdy obserwujemy u swojego malucha sporadycznie bądź często pojawiający się bezdech u dziecka trwający dłużej niż 10 sekund, ewidentne problemy z oddychaniem, oddechy częstsze niż 60 na minutę, sinienie niezwiązane z płaczem, niepokojąco brzmiący oddech, charczenie pod koniec każdego oddechu, unoszenie się płatków nosa i widoczne wciąganie powietrza pod żebra przy oddychaniu. Jeśli rodzic czuje, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego, lepiej od razu iść do lekarza, który zbada dokładnie dziecko i rozwieje obawy lub zaleci odpowiednie postępowanie.