Jak rozwija się nerwica?
Obraz kliniczny nerwicy bywa różnorodny. Nazywana jest ona przede wszystkim zaburzeniem lękowym. Nerwice różnią się między sobą symptomami i czasem trwania.
1. Prognostyka zespołów lękowych i lęku napadowego
We współczesnej medycynie uznaje się, że zespoły lękowe nie są trudne do wyleczenia. Problem pojawia się przy lęku uogólnionym. Ten typ dolegliwości charakteryzuje się złożoną patogenezą. Jest to jedno z poważniejszych zaburzeń. W przypadku zespołów lękowych rokowania są pomyślne. Dobre rezultaty przynosi farmakologia połączona z właściwie dobraną psychoterapią. Najczęściej stosuje się terapię poznawczą, behawioralną i taką, która jest ukierunkowana na wgląd. Stosowane leki mają działanie przeciwlękowe i przeciwdepresyjne.
2. Lęk uogólniony
Zespół lęku uogólnionego to schorzenie przewlekłe. Cechuje się tym, że osobie chorej lęk towarzyszy przez co najmniej miesiąc. Potocznie mawia się, że osoba chora nadmiernie się zamartwia. Lęk nie jest zatem do końca nieuzasadniony, jednak jego przejawy są na tyle dramatyczne, że niekiedy paraliżują całe życie chorego. Przysparza to ogromnych trudności diagnostycznych. Możemy wyróżnić tutaj również czynniki ekonomiczne i socjologiczne, którym towarzyszy częsta nieobecność w pracy, zmniejszona efektywność wykonywania obowiązków zawodowych. Prognozowanie w zespołach natręctw, fobii i fobii społecznej Cykl terapeutyczny jest w stanie zupełnie wyeliminować fobie. W tym przypadku również łączy się farmakologię z psychoterapią. W zespole natręctw rokowanie nie jest już zadowalające. Najczęściej bywa, że natręctwa są symptomem depresji lub schizofrenii. Jeśli zostaną zastosowane leki z grupy selektywnych inhibitorów wchłaniania zwrotnego serotoniny (SSRI), prognozy są nieco bardziej zadowalające. Złożone i skrajne przypadki wymagają zastosowania elektrowstrząsów.
3. Rokowanie w histerii
Leczenie histerii jest czasochłonne i dosyć skomplikowane. Bywa, że poprawa jest krótkotrwała. Dlatego też zamiennie stosuje się różne formy leczenia. W powrocie do zdrowia korzystne jest wsparcie ze strony otoczenia. Nie zawsze pacjent może liczyć na zrozumienie i pozytywny wpływ środowiska. Dużą rolę odgrywa czas podjęcia działań interwencyjnych. Leczenie oparte jest na farmakologii oraz psychoterapii. U podstaw zaburzeń dysocjacyjnych leży stres. To stanowi pierwszy etap rozwoju choroby, który już powinien podlegać leczeniu. Proces ten jest długotrwały, jednak możliwy. Nie wolno dopuścić do rozwoju zaburzeń psychicznych. Prognozowanie w przypadku zaburzeń somatycznych W leczeniu zaburzeń somatycznych powstałych na bazie nieprawidłowo działającej psychiki dużą rolę odgrywa samoświadomość i inteligencja pacjenta. Zdarza się, że chory samoistnie podtrzymuje symptomy fizjologiczne, bo z faktu choroby można czerpać korzyści materialne. Objawy somatyczne nie są jednak symulowane.
4. Inne zaburzenia psychiczne
Nerwice mogą stanowić przyczynę innych powikłań psychicznych. Chorzy mają kłopoty ze snem, potrafią uzależnić się od alkoholu, używek lub leków uspokajających. Leczenie jest dosyć złożone. Dlatego też powinna nastąpić szybka reakcja i kontakt z lekarzem. Zaburzenia lękowe występują również przy innych chorobach psychicznych. Przykładem jest nerwica natręctw występująca przy depresji.
5. Leczenie farmakologiczne nerwicy a powikłania
Powikłaniem leczenia farmakologicznego jest chociażby uzależnienie od leków anksjolitycznych, czyli przeciwlękowych. Pamiętajmy, że wcale nie jest tak łatwo wyleczyć uzależnienie, które ma tendencję do nawrotu. Leki przeciwlękowe należy stosować ostrożnie i tylko w skrajnych przypadkach. Leczenie zaburzeń psychicznych powinno być kierowane przez wyspecjalizowanych lekarzy.
To musisz wiedzieć:
6. Jak nerwica wpływa na życie społeczne chorego?
Osoby cierpiące na zaburzenia lękowe nie zawsze są przystosowane do życia w społeczeństwie. Już sam fakt dziwnego zachowania bywa powodem do odrzucenia przez określoną grupę. Chorzy bardzo często wolą zrezygnować z życia społecznego. W związku z tym powstaje wiele grup wsparcia, których najważniejszym zadaniem jest zrozumienie i udzielanie pomocy. Niekiedy wycofanie społeczne oznacza trudności finansowe. Nie zawsze potrafimy sprawnie wykonywać zadania zawodowe. Nasza aktywność i jakość pracy spada. Zdobywanie środków do życia jest utrudnione. Aby nie popaść w społeczną banicję, koniecznie należy szukać fachowej pomocy.