Jakie są rodzaje depresji?
Depresja to jedno słowo. Tymczasem wyróżniamy kilka rodzajów depresji. Czym jest depresja endogenna, depresja maskowana, depresja dwubiegunowa, depresja lękowa, depresja reaktywna i depresja poporodowa? Jakie objawy im towarzyszą? Czym się charakteryzują poszczególne rodzaje depresji? Depresja może mieć objawy łagodne, umiarkowane i ciężkie. Za każdy rodzaj depresji odpowiada inne zdarzenie, inny jest powód, który ją wywołuje. Może to być traumatyczne przeżycie, problemy w pracy, załamanie nerwowe, nie radzenie sobie z problemami, bezrobocie, ale także coś, co dla większości jest radosnym przeżyciem – narodziny dziecka. Może się zdarzyć, że depresja swój początek bierze z zaburzeń w przekazywaniu informacji w mózgu, przyjmowane leki lub choroba psychiczna.
1. Depresja endogenna
Przyczyny depresji endogennej to: Niedobór noradrenaliny Niedobór serotoniny. Niedobór tych hormonów spowodowany jest zaburzeniem przekazywania informacji w mózgu i objawia się on zaburzeniami nastroju. Chory odczuwa przygnębienie, smutek, traci sens życia, nie ma motywacji do jakichkolwiek działań. Pojawiają się myśli samobójcze i próby samobójcze.
2. Depresja reaktywna
Depresja reaktywna zostaje wywołana za sprawą urazu psychicznego, który całkowicie zmienia otaczającą rzeczywistość. Przykładem takiego urazu psychicznego może być gwałt, śmierć najbliższej osoby, porzucenie. Ten rodzaj depresji łatwo zdiagnozować. Najczęściej leczy się go psychoterapią i lekami.
3. Depresja maskowana
Depresja maskowana nie objawia się typowymi dla tej choroby zaburzeniami nastroju. Towarzyszą jej objawy somatyczne – bóle głowy, bóle kręgosłupa, problemy ze snem, zaburzenia menstruacji i inne. Chory może wyszukiwać u siebie różnorodnych chorób, jeździ po lekarzach, robi szczegółowe badania, które nie świadczą o żadnych zdrowotnych przypadłościach. Depresję maskowaną bardzo trudno zdiagnozować. Niekiedy mogą jej towarzyszyć napady paniki, zaburzenia w odżywianiu, nadciśnienie tętnicze, a także astma i duszności.
4. Depresja lękowa
Depresja lękowa objawia się lękiem, niepokojem, drażliwością, wybuchami paniki, agresji i zmianami nastroju. Temu rodzajowi depresji towarzyszy bardzo wysokie ryzyko popełnienia przez osobę chorą samobójstwa.
5. Depresja poporodowa
Depresji poporodowej towarzyszy smutek, przygnębienie, osłabienie, wahania nastroju – od śmiechu po płacz. Depresja poporodowa w przeciwieństwie do baby blues trwa dłużej, niż kilka tygodni. Odpowiedzialne za ten rodzaj depresji są zmieniające się hormony. Kobieta cierpiąca na depresję poporodową może całkowicie stracić zainteresowanie nowo narodzonym dzieckiem.
6. Depresja sezonowa
Depresja sezonowa może pojawić się w okresie jesienno-zimowym, gdy jest większy niedobór na światło. Objawami tego rodzaju depresji jest senność, brak energii, zaburzenia nastroju, problemy ze snem, zwiększony apetyt i przyrost wagi.
7. Dystymia
Dystymia ma charakter przewlekły, gdyż może trwać ponad dwa lata. Objawia się przygnębieniem, brakiem energii, brakiem chęci do życia, smutkiem, zaburzeniami nastroju, napięciem, problemami ze snem, drażliwością i brakiem apetytu.
To musisz wiedzieć:
8. Depresja dwubiegunowa
Depresja dwubiegunowa to na przemian występujące po sobie zaburzenia depresyjne i maniakalne. W fazie depresji osoba chora cierpi na wyraźny spadek nastroju. W fazie manii nastrój się podwyższa, osoba jest pełna energii i ma tysiące pomysłów na minutę. W okresie manii chory ma wysoką samoocenę, jest pobudzony, cierpi na natłok myśli, nie potrzebuje snu i bardzo dużo mówi. W okresie depresji jest przygaszony, smutny, przygnębiony, nie ma chęci do życia i jest wycofany. Zaburzenia afektywne dwubiegunowe trwają całe życie. Choroba najczęściej rozpoczyna się manią i może rozwinąć się w ciągu kilkunastu godzin. W przypadku depresji dwubiegunowej istnieje bardzo wysokie ryzyko prób samobójczych. Około 20% z nich kończy się śmiercią. Zaburzenie afektywne dwubiegunowe leczy się farmakologicznie, psychoterapią , neuroleptykami i stabilizatorami nastroju.