Choroba Leśniowskiego Crohna: objawy, leczenie, dieta

Charakterystyczną cechą choroby Leśniowskiego Crohna są odcinkowe zmiany zapalne w jelicie cienkim lub grubym, które przedzielone są fragmentami zdrowymi. W przypadku tego schorzenia stan zapalny na początku obejmuje tylko błony śluzowe, ale z czasem rozszerza się na wszystkie warstwy ściany przewodu pokarmowego. To powoduje ich zniszczenie i zwółknienie. W jelitach powstają przetoki i zwężenia.

Choroba Leśniowskiego Crohna jest chorobą przewlekłą. Prowadzi do znacznego obniżenia jakości życia. Wpływa też negatywnie na sprawność chorego.

Ogólnym, nieswoistym objawem jest osłabienie i zmniejszenie masy ciała, które jest spowodowane zespołem upośledzonego wchłaniania lub niedostatecznym odżywianiem. W przebiegu choroby może też pojawić się gorączka, która świadczy o stanie zapalnym (pojawia się cześciej u dzieci niż u dorosłych).

Choroba Leśniowego Crohna może rozwijać się skrycie, jednak zdarza się, że jej początek jest ostry i bywa mylony z zapaleniem wyrostka robaczkowego. Pojawić się mogą ból brzucha i biegunka.

Jeśli choroba rozwija się w jelicie grubym, wówczas objawy mogą przypominać wrzodziejące zapalenie jelita grubego. W okolicy odbytu moga pojawić się ropnie, szczeliny lub przetoki okołoodbytnicze.

W przypadku dzieci zespół Crohna ogranicza się najczęściej do jelita cienkiego. Może też obejmować jelito kręte i jelito grube. Zdecydowanie rzadziej diagnozowane są izolowane zmiany jelita grubego.

W przypadku najmłodszych pacjentów, oprócz biegunki, gorączki i bólu brzucha, pojawiają się często objawy niedożywienia. Opóźniony jest też wiek kostny, a także dojrzewanie płciowe (zwłaszcza u dziewczynek).

Dziś wyleczenie choroby nie jest możliwe. Celem terapii jest łagodzenie objawów, remisja oraz jak najdłuższe jej utrzymanie. Leczenie ma też zapobiec powstaniu powikłań. Jego przebieg jest uzależniony od lokalizacji zmian i nasilenia choroby.

W chorobie Leśniowskiego Crohna stosuje się leczenie farmakologiczne (m.in. glikokortykoidy). Przetoki, ropnie i zwężenia są wskazaniami do leczenia chirurgicznego.

Lekarz może też zadecydwać o suplementacji, zwłaszcza witaminy B12, kwasu foliowego, a także cynku i magnezu.

Dzieci muszą też unikać czynników, które mogą powodować zaostrzenie choroby. Istotna jest profilaktyka chorób infekcyjnych, unikanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (np. ibuprofenu) oraz nadmiernego stresu.

Istotnym elementem wspomagającym leczenie jest właściwa dieta (niekiedy jest też podstawową metodą indukcji remisji). U dzieci konieczne może okazać się żywienie przez zgłębnik dożołądkowy lub dodwunastniczy. Celem takiego postępowania jest zmniejszenie niedoborów odżywczych i energetycznych, a także jak najwiękze oszczędzanie układu pokarmowego.

W czasie remisji dieta dziecka z chorobą Leśniowskiego Crohna powinna być lekkostrawna. Na talerzu mogą pojawiać się chude mięsa, ryby, warzywa i bezpestkowe owoce. Unikać należy pokarmów wzmagających perystaltykę jelit, a także dań smażonych, pieczonych oraz pikantnych.