Leki dla cukrzyka
W leczeniu farmakologicznym cukrzycy ważną rolę odgrywają leki diabetologiczne. W terapii cukrzycy typu 2 chorym podaje się pochodne sulfonylomocznika, biguanidu i inhibitory alfa-glukozydazy.
1. Co to są leki diabetologiczne?
Leki diabetologiczne to element leczenia farmakologicznego stosowanego u chorych ze zdiagnozowaną cukrzycą insulinoniezależną, czyli cukrzycą typu 2. Z kolei w przypadku cukrzycy typu 1 (insulinozależnej) podawana jest insulina. Leki na cukrzycę występują w postaci preparatów aplikowanych doustnie.
2. Leki na cukrzycę typu 2
W leczeniu cukrzycy typu 2 znajdują zastosowanie następujące leki: pochodne sulfonylomocznika, pochodne biguanidu i inhibitory alfa-glukozydazy.
Terapia cukrzycy sulfonylomocznikiem jest rekomendowana chorym bez nadwagi i problemów o charakterze metabolicznym. Należy go przyjmować na pół godziny przed posiłkiem. Przeciwwskazania do stosowania sulfonylomocznika to: cukrzyca typu 1, cukrzyca w ciąży, niewydolność nerek i przebyte operacje z zastosowaniem znieczulenia ogólnego.
Pochodne sulfonylomocznika mają za zadanie pobudzić trzustkę do pracy. W przypadku chorych z cukrzycą typu 2 tylko nieduża część tego organu wewnętrznego jest sprawna. Jak działa sulfonylomocznik? W celu wzmocnienia działania trzustki uczula na nią tkanki obwodowe. Na skutek działania leku organ ten zaczyna wydzielać hormon – insulinę. Po wielu latach stosowania pochodnych sulfonylomocznika do leczenia cukrzycy trzeba wprowadzić niewielkie dawki insuliny. Dlaczego? Po 8 latach stosowania sulfonylomocznik przestaje działać.
To też warto wiedzieć
Jeżeli pacjent ma nadwagę i problemy metaboliczne, lekarz zaleca mu przyjmować inne leki dla diabetyków, czyli pochodne biguanidu i inhibitory alfa-glukozydazy. Biguanid można podawać samodzielnie lub w połączeniu z jednym z pozostałych leków diabetologicznych. Przeciwwskazaniem do przyjmowania tych leków jest wiek (powyżej 65. roku życia), ciąża, przebyty zawał serca, a także choroba alkoholowa.
Pochodnych biguanidu nie mogą stosować osoby z cukrzycą, które są chore na białaczkę, i te ze stwierdzoną niedrożnością tętnic kończyn dolnych. Zadaniem biguanidu jest zatrzymanie jelitowego wchłaniania glukozy i powstrzymania procesu jej wytwarzania przez wątrobę. Co więcej, leki te wykazują działanie w kierunku zoptymalizowania zużycia glukozy przez tkanki.
W leczeniu cukrzycy typu 1 i typu 2 stosuje się inhibitory alfa-glukozydazy. Ich rolą jest wchłanianie cukrów w jelitach po posiłku, dzięki czemu poziom cukru we krwi chorego nie podnosi się gwałtownie. Przeciwwskazaniem do stosowania inhibitorów alfa-glukozydazy jest: młody wiek (nie podaje się ich osobom, które nie ukończyły 18. roku życia), ciąża, laktacja i przepuklina. Leków tych nie mogą stosować pacjenci z zaburzeniami trawienia i wchłaniania.