Rodzaje cukrzycy

Wielu osobom wydaje się, że na cukrzycę mogą zachorować jedynie osoby w podeszłym wieku. Jednak prawda jest taka, że każdy może na nią zapaść. Istnieją jednak sposoby na zmniejszenie ryzyka wystąpienia tej groźnej choroby. Wystarczy jedynie: unikać alkoholu, prawidłowo się odżywiać, prowadzić aktywny tryb życia oraz regularnie wykonywać badania okresowe. Najbardziej typowe objawy cukrzycy to: zmęczenie, uczucie ciągłego pragnienia, ataki głodu, senność.

Cukrzyca jest chorobą, która przez długi czas przebiega bezobjawowo i bardzo często wykrywa się ją, gdy jest już bardzo zaawanasowana. Dlatego w przypadku leczenia największą rolę odgrywa jej wczesne zdiagnozowanie. Nieleczona cukrzyca może powodować niewydolność najważniejszych narządów, takich jak serce czy nerki.

1. Jak dochodzi do powstania cukrzycy?

Cukrzyca jest chorobą metaboliczną spowodowaną zaburzeniami w przyswajaniu glukozy. Zdrowy organizm przetwarza węglowodany zawarte w pokarmie w glukozę, która następnie dostaje się do osocza krwi. Dzięki insulinie, hormonowi wytwarzanemu przez trzustkę, glukoza może przedostawać się do komórek w całym organizmie, dla których stanowi źródło energii.

Zobacz film: "Pomysły na wspólne, rodzinne spędzanie czasu"

W przypadku osoby chorej na cukrzycę trzustka może wytwarzać zbyt małą ilość insuliny (cukrzyca typu 1) lub jej organizm gorzej reaguje na prawidłową ilość insuliny (cukrzyca typu 2). W wyniku tego do komórek dostaje się zbyt mała ilość glukozy, a zbyt duża jej ilość pozostaje w osoczu krwi. Stan taki nazywany jest hiperglikemią. Przewlekle utrzymująca się dolegliwość może być przyczyną upośledzenia pracy takich narządów jak: oczy, nerki, serce, mózg czy nerwy.

2. Inne formy cukrzycy

Cukrzyca wtórna jest bardzo zróżnicowaną grupą chorób. Specyficzne dla tej formy są występujące razem z cukrzycą inne schorzenia lub zaburzenia.

Czynnikami szczególnie często wywołującymi cukrzycę wtórną są:

• genetyczne choroby przemiany materii (hemochromatoza),
• niektóre leki stosowane w leczeniu schorzeń układu sercowo-naczyniowego oraz leki sterydowe,
• choroby gruczołów dokrewnych,
• zespół Cushinga,
• schorzenia trzustki (przewlekłe zapalenie, nowotwór),
• zła dieta.

Cukrzyca ciężarnych jest schorzeniem dotykającym kobiety i rozpoznawanym po raz pierwszy w czasie ciąży. Ten typ choroby samoistnie mija po urodzeniu dziecka. Jednak połowa kobiet cierpiących na to schorzenie najprawdopodobniej po kilkunastu latach zachoruje na cukrzycę typu drugiego. Cukrzyca ciężarnych stanowi duże zagrożenie zarówno dla płodu, jak i dla matki, dlatego powinna być bezwzględnie leczona w specjalistycznych placówkach ginekologiczno-diabetologicznych.

3. Cukrzyca – badania

Aby zdiagnozować cukrzycą, należy wykonać analizę poziomu glukozy we krwi. Badanie takie powinno być wykonane na czczo, czyli co najmniej po ośmiu godzinach od ostatniego posiłku. Podwyższony poziom glukozy nie jest jednoznaczny z rozpoznaniem cukrzycy, jednak jest wskazaniem do wykonania dodatkowych badań.

Normalny poziom cukru we krwi wynosi 66–99 mg%. Aby potwierdzić rozpoznanie cukrzycy, poziom glukozy musi przekraczać 125 mg%. W takim wypadku należy bezzwłocznie rozpocząć leczenie oraz skontrolować ogólny stan zdrowia.

Osoby pomiędzy 35. a 45. rokiem życia powinny kontrolować poziom cukru co dwa lata. Bardziej czujni powinnibyć wszyscy ci, u których w rodzinie wystąpiły przypadki cukrzycy, ponieważ są bardziej narażeni na wystąpienie tej choroby.