Trzecie badanie prenatalne w ostatnim trymestrze ciąży
Przyszli rodzice martwią się o zdrowie swojego maluszka już od jego poczęcia. Często nie śpią po nocach, zastanawiając się, czy z ich dzieckiem wszystko w porządku. Na szczęście jest dla nich szansa na spokój - to badania prenatalne. Dzięki nim opiekuńcze mamusie i zatroskani tatusiowie mogą sprawdzić, co dzieje się z ich pociechą.
1. Dlaczego warto wykonać trzecie badanie prenatalne?
3 badanie prenatalne pozwala na wykrycie wielu wad i ciężkich chorób na ostatnim etapie ciąży, a co za tym idzie rozpoczęcie leczenia. Poza badaniami, w tym okresie należy także podjąć decyzję o innej formie zabezpieczania dziecka na przyszłość, jaką jest decyzja o pobraniu i zamrożeniu krwi pępowinowej.
Coraz więcej rodziców decyduje się także na zabezpieczenie komórek macierzystych krwi pępowinowej w banku rodzinnym. Ta krew może w przyszłości być przydatna do leczenia dziecka bądź jego rodzeństwa.
2. Profil biofizyczny płodu
Profil biofizyczny płodu składa się badania ultrasonograficznego i testu niestresowego (NST) i ma na celu ocenę stanu zdrowia dziecka w III trymestrze, zwykle po 32. tygodniu. Wykonuje się go, gdy pojawiają się jakieś nieprawidłowości w innych badaniach lub ciąża jest obarczona wysokim ryzykiem. Profil biofizyczny płodu to nieinwazyjne badania prenatalne, co oznacza, że nie są obarczone żadnym ryzykiem.
Podczas testu niestresowego na brzuchu matki umieszcza się specjalny pas, który będzie mierzył czynność serca płodu.
Badanie USG 3 trymestru wygląda jak każde inne badanie ultrasonograficzne w czasie ciąży. Może potrwać godzinę. Podczas badania ocenia się pięć parametrów biofizycznych: czynności serca płodu (FHR), napięcia mięśniowego płodu, ruchów płodu, ruchów oddechowych płodu, ilości płynu owodniowego. Każdy parametr otrzymuje określoną liczbę punktów: wynik prawidłowy – 2 punkty, nieprawidłowy – 0. W zależności od liczby punktów określa się dalsze postępowanie.
3. Badanie NST
To badanie prenatalne wykonywane jest po 28 tygodniu ciąży. Jest bezstresowe dla dziecka. Na brzuchu matki umieszcza się specjalny pas, by zmierzyć czynności serca dziecka, oraz drugi pas, który bada skurcze. Trwa ono ok. 30 minut. Jeśli dziecko się nie porusza, może to oznaczać, że śpi. Pielęgniarka stara się je wtedy obudzić.
Badanie NST przeprowadzane jest, gdy wydaje się, że dziecko nie porusza się tak często jak wcześniej, gdy termin porodu już minął, gdy istnieje podejrzenie, ze łożysko nie funkcjonuje prawidłowo i in. To badanie nie jest inwazyjne, więc nie stanowi ryzyka dla matki ani dziecka.
Głównym celem badania jest zmierzenie czynności serca dziecka w odpowiedzi na jego ruchy. U zdrowego dziecka serce pracuje szybciej podczas ruchów i spowalnia podczas odpoczynku. Badanie może pokazać, czy łożysko i [pępowina](https://parenting.pl/co-to-jest-pepowina dostarczają dziecku odpowiednią ilość tlenu. Jeśli jest go za mało, może to wskazywać na problemy z łożyskiem lub pępowiną.
Jeśli pojawiają się jakieś nieprawidłowości w wyniku badania, potrzebne są kolejne testy, które pozwolą ustalić, czy przyczyną problemów jest rzeczywiście zbyt mała ilość tlenu, czy coś innego.
4. Posiew z pochwy w kierunku paciorkowców typu B (GBS)
Paciorkowce z grupy B mogą często występować w pochwie kobiety lub jej przewodzie pokarmowym. Nie dają zwykle objawów, ale mogą być niebezpieczne dla noworodka. Dziecko może zarazić się nimi podczas porodu. Badanie wykonuje się pomiędzy 35. a 37. tygodniem ciąży. Pobiera się próbkę wymazu z pochwy i wysyła do laboratorium.
Jeśli test będzie pozytywny, oznacza to, że matka jest nosicielką wirusa. Nie zawsze w takim przypadku dziecko zachoruje. Jednak istnieją pewne czynniki, które podnoszą ryzyko przeniesienia wirusa na dziecko:
- przerwanie błon płodowych przed 37 tygodniem,
- gorączka podczas porodu,
- zakażenie dróg moczowych w ciąży,
- zarażenie wcześniejszego dziecka paciorkowcem.
W takim przypadku lekarz zaleci kobiecie dożylnie przyjmowanie antybiotyków podczas porodu, aby ochronić dziecko przed zakażeniem. Przyjmowanie antybiotyków przed porodem, gdy matka jest nosicielką, nie jest dobre, ponieważ po kuracji paciorkowiec może wrócić. Posiew w jego kierunku może być w określonym czasie pozytywny, a w innym negatywny. Dlatego kobieta powinna przechodzić to badanie pomiędzy 35. a 37. tygodniem ciąży.
Wczesne objawy zakażenia paciorkowcem u dziecka pojawiają się w ciągu kilku godzin po porodzie. Obejmować mogą problemy z oddychaniem, niestabilnym ciśnieniem krwi, problemami gastrycznymi i nerek, sepią, zapaleniem płuc i zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych.
Noworodek otrzymuje wtedy antybiotyki. Czasami objawy zakażenia mogą pojawić się po kilku tygodniach czy miesiącach. Wtedy najczęściej występuje zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
Artykuł powstał we współpracy z PBKM